نظر احمد شاه مسعود درباره قتل عام سالنگ توسط ارتش سرخ
“محمدعلم آزادی” در گفتوگو با خبرنگار خبرگزاری فارس در کابل، اظهار داشت: در ۱۴ بهمن ماه ۱۳۶۷ زمانی که تراژدی سالنگ توسط ارتش سرخ به وقوع پیوست من در کنار فرمانده مسعود در منطقه “فرخار” ولایت تخار نشسته بودم و از این حادثه مطلع شدیم.
این فرمانده پیشین مجاهدین افزود: مسعود با شنیدن خبر قتلعام ساکنان سالنگ که در آن حدود ۱۲۰۰ تن از غیرنظامیان توسط نظامیان شوروی کشته شده بودند، به شدت متأثر شده بود.
این عضو پارلمان افغانستان افزود: مسعود در کنار سایر رویدادهای جنایتکارانه این نظامیان، همواره حادثه سالنگ را به یاد میآورد.
آزادی تصریح کرد: در زمان این قتلعام، مجاهدین سالنگ تحت فرماندهی احمدشاه مسعود، علیه نظامیان شوروی پیشین مبارزه میکردند.
ماشین جنگی شوروی در برابر مجاهدین از کار افتاده بود
آزادی تأکید کرد که نیروهای مجاهدین در سراسر افغانستان زمانی که شنیدند ارتش سرخ این کشور را ترک میکنند، دانستند که ماشین جنگی شوروی در برابر مجاهدین از کار افتاده بود.
وی افزود: مجاهدین افغان در هنگام خروج ارتش سرخ بدین باور بودند که یکی از بزرگترین ارتشهای دنیا را با دست خالی از کشور خود راندهاند و این، انگیزه و قدرت روانی بیشتر به مجاهدین داده بود.
تلاش مجاهدین برای بازسازی ویرانههای به جا مانده از شوروی پیشین
به گفته این فرمانده پیشین مجاهدین، مجاهدین تلاش داشتند تا پس از خروج ارتش سرخ شوروی، به بازسازی کشور آغاز کردند، اما طرحی برای ایجاد یک دولت مقتدر پس از سرنگونی نظام کمونستی در افغانستان وجود نداشت و همین امر سبب به چالش کشیده شدن دولت نوپای مجاهدین افغانستان شد.
وی اظهار داشت: در برخی از نقاط افغانستان که تهدیدهای امنیتی در درجه پائین قرار داشت، فرماندهان مجاهدین ابتکاراتی را برای بازسازی به خرج دادند.
افغانستان کشتارگاه نظامیان شوروی پیشین
این فرمانده پیشین مجاهدین علاوه کرد: در افغانستان هزاران تن از نظامیان ارتش سرخ شوروی کشته شدند و این کشور به یکی از کشتارگاههای بزرگ این نظامیان تبدیل شده بود.
آزادی تصریح کرد که مقامات شوروی در مسکو، تلاش کردند، با طرح سازمان ملل متحد، افغانستان را ترک کنند، زیرا قدرت نظامی و اقتصادی اتحاد شوروی پیشین در آستانه نابودی کامل قرار داشت.
وی در پاسخ به این پرسش که آیا مجاهدین میپنداشتند که میتوانند در کمتر از یک دهه یکی از بزرگترین ارتش دنیا را به زانو درآورد، گفت: هر کسی که برای دفاع از سرزمین و میهن خود دست به سلاح میبرد و در برابر تجاوز میایستد، بدین باور است که روزی خواهد توانست میهن خود را به آزادی رساند.
این عضو پارلمان افغانستان افزود: مجاهدین نیز همین باور را داشتند و فکر میکردند که دیر یا زود، آزادی کشور خود را جشن خواهند گرفت.
ارتش شوروی پیشین مستقر در پایگاه سالنگ، مشهور به مرکز فرماندهی “تپهسرخ”، چند ماه قبل از خروج نیروهای شوروی از افغانستان در سال ۱۳۶۷ تانکها و جنگافزارهای سنگین خود را در منطقه سالنگ جنوبی در برابر روستاها مستقر کرد.
نظامیان روس برای هدف قراردادن ساکنان این روستاها چندین ماه را لحظه شماری میکردند تا این که در روزهای پایانی خروج ارتش سرخ، شبهنگام آنان به روستاها یورش بردند و هواپیماهای جنگی نیز این ارتش را از هوا مورد حمایت قرارداد.
در این قتل عام فجیعانه ۱۲۰۰ غیرنظامی افغان کشته شدند.
تاریخ، حمله ارتش شوروی پیشین به غیرنظامیان در سالنگ را در تمام دوران اشغال افغانستان از سال ۱۳۵۸ تا پایان سال ۱۳۶۷ خورشیدی در صدر کارنامه سیاه خود این ارتش ثبت کرده است.
از زمان اشغال افغانستان در سال ۱۹۷۹ میلادی تا سال ۱۹۸۹، ۱۴۴۵۳ نظامی شوروی کشته و زخمی شده است.
همچنان در این مدت ۴۱۷ نظامی دیگر شوروی مفقودالاثر و یا اسیر شدهاند.