انجمن دوستی ایران و افغانستان – اخبار رسانه ها

به گزارش خبرنگار فرهنگی ایرنا،حجت الاسلام و المسلمین’حسین ابراهیمی’روز چهارشنبه
ادامه متن…

به گزارش خبرگزاری فارس، محمدعظیم عظیمی این اثر را در ۷ فصل تنظیم کرده و در این فصول به بیان شگفتی‌های شهرهایی مانند، بلخ، بامیان، هرات، کابل قندهار، غزنی و دیگر نقاط افغانستان پرداخته است.
ادامه متن…

“محمد ابراهیم طاهریان” در گفت‌وگو با فارس، اظهار داشت: تا زمانی که همه بخش‌ها در اسلام آباد نگاهی استراتژیک به روابط اقتصادی با ایران نداشته باشند، روابط ۲ کشور در همین سطح باقی خواهد ماند.

وی با بیان این که روابط تجاری ما با کشورهای کوچک حاشیه خلیج فارس و پاکستان قابل مقایسه با یکدیگر نیستند، گفت:  روابط ما با این کشورها سالانه ده‌ها میلیارد دلار در سال است در حالی که به گفته مقامات پاکستانی این رقم با پاکستان به حدود ۵/۱ میلیارد دلار در سال است.

طاهریان تصریح کرد: این رقم نشان دهنده این است که برخی از بخش‌ها یا تحلیل درستی از موضوع  پاکستان نسبت به ایران ندارند یا  به هر علتی نگاه درستی به این روابط ندارد.

سفیر سابق ایران در پاکستان افزود: تا زمانی که نگاه به نگاه تاکتیکی تبدیل نشود و به روابط اقتصادی با نگاه ابزاری نگریسته شود، وضعیت همین خواهد بود.

وی خاطر نشان کرد: امیدواریم  نشست‌هایی مانند اجلاس ۳ جانبه راه‌گشای این مسائل باشند و باعث افزایش امنیت و همگرایی در منطقه خواهد شد.

این کارشناس مسائل پاکستان، ادامه داد: از آنجا که امنیت مسئله‌ای جمعی است و ما با افغانستان و پاکستان حدود ۲هزار کیلومتر مرز مشترک داریم و این ۲ کشور در مجموع بیش از ۲۰۰ میلیون نفر جمعیت دارند، به نظر می‌رسد که امنیت در این کشورها به نوعی در راستای امنیت ملی و منافع ایران تعریف می‌شود.

وی با بیان این که ایران هرگونه تلاشی برای نزدیکی این ۲ کشور انجام می‌دهد، گفت: امروز با حضور کشورهای فرا منطقه‌ای و رفتاری که این کشورها در منطقه انجام می‌دهند ما شاهد ایجاد شرایط نامطلوب امنیتی در افغانستان و پاکستان هستیم.

طاهریان در ادامه گفت: نتیجه این وضعیت به صورت مستقیم با منافع ایران ارتباط دارد.

این دیپلمات سابق ایرانی ادامه داد: در چنین نشست‌هایی تلاش می‌شود که نقطه نظرات رهبران این کشورها به هم نزدیک شود.

وی خاطرنشان کرد: به نظر می‌رسد برگزاری چنین نشست‌هایی می‌تواند راه طبیعی را برای رسیدن به یک اجلاس فراهم کند.

امید است در نشست اسلام آباد شرایط همگرایی منطقه‌ای فراهم شود

سفیر سابق ایران در افغانستان با بیان این که دلیلی وجود ندارد که نشست‌های منطقه‌ای میان ایران، افغانستان و پاکستان در کشورهایی چون ترکیه برگزار شود، گفت: امید است در این نشست‌ها شرایط همگرایی بیشتر در منطقه فراهم شود.

طاهریان با اشاره به حضور ده ساله و کم اثر غربی‌ها در افغانستان، افزود: اگر این ۳ کشور یک قرائت مشترک داشته باشند، رسیدن به یک راهکار مشترک بسیار ساده خواهد بود و ما امیدواریم  که در چنین نشستی این مسئله رعایت شود.

کارشناس شبه‌قاره در ادامه خاطرنشان کرد: زیرساخت روابط واشنگتن- اسلام آباد در حوزه امنیتی و نظامی یک زیر ساخت قدیمی و پرکار است که در اتفاقات ماه‌های اخیر ما شاهد تیرگی این روابط بودیم.

وی افزود: اگر سفر رئیس دستگاه دیپلماسی پاکستان به روسیه یک رفتار تاکتیکی باشد، چرخش، تغییر مسیر و اصلاح مسیر سیاست خارجی پاکستان از مسیر واقعی آن از اهداف سفر ربانی به مسکو بوده است.

سفیر سابق ایران در پاکستان ادامه داد: ما در آینده شاهد تحولاتی خواهیم بود که این تحولات بر روند امنیت تأثیر مثبت خواهد گذاشت.

طاهریان با اشاره به این که برخی از کارشناسان با احتیاط به این رفتارها نگاه می‌کنند و این رفتارها را چه در حوزه سیاست خارجی و چه امنیت یک نگاه محتاتانه ارزیابی می‌کنند، افزود: این رفتارها بیشتر از این که تاکتیکی باشد، استراتژیک است.

وی در عین تصریح کرد: تاکنون هیچ نشانه‌ای از  اصلاح استراتژیک اسلام آباد در حوزه سیاست خارجی به خصوص در  موضوع افغانستان و  جریان افراط  به چشم نمی‌خورد.

سفیر سابق ایران در پاکستان گفت: نگرانی اصلی در رابطه با پاکستان این نیست که یک قوه از قوه دیگر  در دادگاه توضیح بخواهد و به نظر می‌رسد این بهترین نوع دموکراسی است.

تکثر قدرت در پاکستان نگران کننده است

وی با بیان این که تکثر کانون‌های قدرت مسأله‌ای است که در رابطه با پاکستان نگران کننده است، گفت: این تکثر کار را به جایی رسانده است که یک قوه و یک بخش از حاکمیت برای تصویه حساب و عرض اندام به یک کشور خارجی رجوع می‌کند و این جای نگرانی دارد.

طاهریان با اشاره به ارسال نامه زرداری به آمریکا افزود: این مسأله جای نگرانی دارد و این در واقع همان استراتژی مدیریت بحران است که به نظر می‌رسد که کشورهای فرا منطقه‌ای آن را دنبال می‌کنند.

وی اظهار داشت: اگر مراکز مختلف در پاکستان اختلاف نظر داشته باشند، می‌توانند زیر چتر قانون اساسی این مشکل را حل کنند، این همان چیزی است که در ماه‌های اخیر ما با آن روبرو هستیم.

طاهریان تأکید کرد: مراجعه به یک کشور فرا منطقه‌ای در پاکستان و پهن کردن فرش قرمز برای آنها از طرف یک بخش علیه یک بخش دیگر برای حضور آمریکا، جای نگرانی دارد.

این کارشناس ایرانی ادامه داد: اگر روابط تهران- اسلام آباد را از ابتدای تأسیس این کشور الگو قرار دهیم، تهران نگاهش به پاکستان مبتنی بر توسعه و امنیت بوده و چون توسعه و امنیت این کشور اهمیت زیادی دارد، ایران هم لازم می‌داند، نسبت به اوضاع پاکستان با حساسیت بیشتری رفتار کند.

وی گفت: ما باید از همه ظرفیت‌ها در جهت توسعه و همگرایی در پاکستان استفاده کنیم چون اگر امنیت در پاکستان تأمین شود، توسعه هم در این کشور تأمین خواهد شد.

سفیر سابق ایران در افغانستان و پاکستان افزود: در حوزه اقتصادی هم ایران فعالیتهای وسیعی در پاکستان دارد و تهران با همین نگاه آماده است که در مرز “میرجاوه” به پاکستان گاز صادر کند.

طاهریان خاطرنشان کرد: ایران همان‌طور که در حوزه اقتصادی فعال است، باید در حوزه امنیت و  سیاست هم روابط خود را پاکستان افزایش دهد تا شرایط بهتری در پاکستان فراهم شود و این در گرو  نزدیکی جناح‌های مختلف است و به نظر می‌رسد تاکنون این ظرفیت‌ها به اندازه کافی فعال نشده است.

به گزارش خبرنگار فرهنگی ایرنا، ‘عبدالباری راشد’ روز چهارشنبه در مراسم تجلیل از شهید بیداری اسلامی برهان الدین ربانی افزود: وی نقش موثری در سرنگونی اتحاد جماهیر شوروی ایفا کرد و در واقع می توان او را از قهرمانان جهاد و مبارزه و مقاومت در برابر استکبار جهانی دانست.
ادامه متن…

سفیر سابق ایران در افغانستان و پاکستان رویکرد کشورمان نسبت به افغانستان و پاکستان را مبتنی بر توسعه و امنیت دانست.

به گزارش خبرنگار مهر، محمود احمدی‌نژاد، رئیس جمهوری اسلامی ایران روز پنج شنبه و جمعه ۲۷ و ۲۸ بهمن ماه در نشست سه جانبه با همتایان پاکستانی و افغانستانی خود شرکت می‌کند. این نشست سه جانبه بر محور مسائل مهم منطقه‌ای و بین‌المللی از جمله گسترش صلح و ثبات در منطقه و فرایند انتقال قدرت در افغانستان تکیه دارد.
رسانه‌های پاکستان اعلام کرده‌اند که سفراحمدی‌نژاد به این کشور به منزله نقطه عطفی در روابط گسترده میان دو کشور محسوب می‌شود و در این سفر قراراست طرفین تفاهمنامه‌های متعددی در بخش‌های تجارت، انرژی، فرهنگی و همکاری‌های متقابل به امضا برسانند.

محمدابراهیم طاهریان، سفیر سابق ایران در افغانستان و پاکستان در گفتگو با برنامه “بدون خط خوردگی” در رادیو گفتگو، رویکرد ایران نسبت به دو کشور افغانستان و پاکستان را مبتنی بر توسعه و امنیت دانست و اهداف نشست سه جانبه آتی میان ایران، افغانستان و پاکستان در اسلام‌آباد را بررسی کرد.

طاهریان برگزاری چنین نشست‌هایی را منجر به ارتقای روابط دانست و تصریح کرد: سران سه کشور در مجموعه و فهمی مشترک می‌توانند مشکلات مبتلابه افغانستان و پاکستان را بررسی و بر اساس منافع مشترک خود، راهکارهایی را تدبیر کنند.

وی با اشاره به اینکه افغانستان در شرایط فعلی میزبان ناخواسته بیش از ۴۳ کشور است، تصریح کرد: یکی از موضوعات مهم که در این نشست می‌تواند راهگشا باشد، این است که نگاهی مشترک و واقعی نسبت به تحولات وجود داشته‌باشد.

طاهریان، تاکید بر توسعه افغانستان و امنیت این کشور را دو محور مهم در نشست سه جانبه قبلی میان این سه کشور خواند و افزود: بخشی از نهادها و ارگان‌ها نگاه استراتژیکی نسبت به موضوع افغانستان ندارند و بیشتر به ظرفیت‌های بیرون از منطقه توجه می‌کنند و این نشست می‌تواند با تاکید به راهکارهای استراتژیک موثر باشد.

وی با تاکید بر رویکرد مبتنی بر امنیت ایران نسبت به دو کشور افغانستان و پاکستان، خاطرنشان کرد: بر این اساس هر دو کشور می‌توانند با حضور ایران فضایی سالم و دور از رقابت را فراهم آورند؛ این نشست بر خلاف نشست‌های ترکیه و قطر که هیچ نتیجه‌ای نداشت، می‌تواند یک شروع  برای کار درازمدت امنیتی و توسعه‌ای باشد.

“محمدعلم آزادی” در گفت‎وگو با خبرنگار خبرگزاری فارس در کابل، اظهار داشت: در ۱۴ بهمن ماه ۱۳۶۷ زمانی که تراژدی سالنگ توسط ارتش سرخ به وقوع پیوست من در کنار فرمانده مسعود در منطقه “فرخار” ولایت تخار نشسته بودم و از این حادثه مطلع شدیم.

این فرمانده پیشین مجاهدین افزود: مسعود با شنیدن خبر قتل‎عام ساکنان سالنگ که در آن حدود ۱۲۰۰ تن از غیرنظامیان توسط نظامیان شوروی کشته شده بودند، به شدت متأثر شده بود.

این عضو پارلمان افغانستان افزود: مسعود در کنار سایر رویدادهای جنایت‎کارانه این نظامیان، همواره حادثه سالنگ را به یاد می‎آورد.

آزادی تصریح کرد: در زمان این قتل‏عام، مجاهدین سالنگ تحت فرماندهی احمدشاه مسعود، علیه نظامیان شوروی پیشین مبارزه می‎کردند.

ماشین جنگی شوروی در برابر مجاهدین از کار افتاده بود

آزادی تأکید کرد که نیروهای مجاهدین در سراسر افغانستان زمانی که شنیدند ارتش سرخ این کشور را ترک می‎کنند، دانستند که ماشین جنگی شوروی در برابر مجاهدین از کار افتاده بود.

وی افزود: مجاهدین افغان در هنگام خروج ارتش سرخ بدین باور بودند که یکی از بزرگ‎ترین ارتش‎های دنیا را با دست خالی از کشور خود رانده‎اند و این، انگیزه و قدرت روانی بیش‎تر به مجاهدین داده بود.

تلاش مجاهدین برای بازسازی ویرانه‎های به جا مانده از شوروی پیشین

به گفته این فرمانده پیشین مجاهدین، مجاهدین تلاش داشتند تا پس از خروج ارتش سرخ شوروی، به بازسازی کشور آغاز کردند، اما طرحی برای ایجاد یک دولت مقتدر پس از سرنگونی نظام کمونستی در افغانستان وجود نداشت و همین امر سبب به چالش کشیده شدن دولت نوپای مجاهدین افغانستان شد.

وی اظهار داشت: در برخی از نقاط افغانستان که تهدیدهای امنیتی در درجه پائین قرار داشت، فرماندهان مجاهدین ابتکاراتی را برای بازسازی به خرج دادند.

افغانستان کشتارگاه نظامیان شوروی پیشین

این فرمانده پیشین مجاهدین علاوه کرد: در افغانستان هزاران تن از نظامیان ارتش سرخ شوروی کشته شدند و این کشور به یکی از کشتارگاه‎های بزرگ این نظامیان تبدیل شده بود.

آزادی تصریح کرد که مقامات شوروی در مسکو، تلاش کردند، با طرح سازمان ملل متحد، افغانستان را ترک کنند، زیرا قدرت نظامی و اقتصادی اتحاد شوروی پیشین در آستانه نابودی کامل قرار داشت.

وی در پاسخ به این پرسش که آیا مجاهدین می‏پنداشتند که می‏توانند در کمتر از یک دهه یکی از بزرگ‏ترین ارتش دنیا را به زانو درآورد، گفت: هر کسی که برای دفاع از سرزمین و میهن خود دست به سلاح می‎برد و در برابر تجاوز می‎ایستد، بدین باور است که روزی خواهد توانست میهن خود را به آزادی رساند.

این عضو پارلمان افغانستان افزود: مجاهدین نیز همین باور را داشتند و فکر می‎کردند که دیر یا زود، آزادی کشور خود را جشن خواهند گرفت.

ارتش شوروی پیشین مستقر در پایگاه سالنگ، مشهور به مرکز فرماندهی “تپه‎سرخ”، چند ماه قبل از خروج نیروهای شوروی از افغانستان در سال ۱۳۶۷ تانک‎ها و جنگ‎افزارهای سنگین خود را در منطقه سالنگ جنوبی در برابر روستاها مستقر کرد.

نظامیان روس برای هدف قراردادن ساکنان این روستاها چندین ماه را لحظه شماری می‎کردند تا این که در روزهای پایانی خروج ارتش سرخ، شب‎هنگام آنان به روستاها یورش بردند و هواپیماهای جنگی نیز این ارتش را از هوا مورد حمایت قرارداد.

در این قتل عام فجیعانه ۱۲۰۰ غیرنظامی افغان کشته شدند.

تاریخ، حمله ارتش شوروی پیشین به غیرنظامیان در سالنگ را در تمام دوران اشغال افغانستان از سال ۱۳۵۸ تا پایان سال ۱۳۶۷ خورشیدی در صدر کارنامه سیاه خود این ارتش ثبت کرده است.

از زمان اشغال افغانستان در سال ۱۹۷۹ میلادی تا سال ۱۹۸۹، ۱۴۴۵۳ نظامی شوروی کشته و زخمی شده است.

همچنان در این مدت ۴۱۷ نظامی دیگر شوروی مفقودالاثر و یا اسیر شده‎اند.

تجاوز قشون سرخ شوروی سابق به کشور هر چند برای مردم افغانستان حادثه‌ای دردناک و ناخوشایند بود و بیش از یک میلیون افغان کشته، هزاران معیوب و میلیونها مهاجر بر جای گذاشت؛ اما توانست اتحاد و برادری را در میان تمامی اقوام و گروه های مردمی تحکیم بخشد.

ادامه متن…

مردم افغانستان با وجود که جنگ های تلخ وخانمان سوزی را تجربه کرده در کنار آن افتخاراتی نیز در تاریخ کشورشان ثبت نمود ه و یکی از رویداد های مهم و افتخار آفرین افغانها، شکست دادن و خروج ارتش سرخ شوروی سابق از این کشورمی باشد.
افغانستان چندین بار از سوی ابر قدرت های بزرگ دنیا مورد تهاجم و تجاوز قرار گرفته ولی ملت اش با جان نثاری، فداکاری و با ایمان راسخ، جواب دندان شکن و جبران ناپذیری در طول تاریخ به متجاوزین داده است.

قشون سرخ شوری سابق ۲۳ سال قبل بزرگترین شکست را توسط مردم مسلمان و مجاهد افغانستان تجربه کرد و با نیروی نظامی یک صدهزار نفری خویش خاک این کشور سرافگنده ترک گفت و این شکست قشون سرخ ناشی از یک پارچگی و وحدت اقوام ساکن در افغانستان بود.

حال که در آستانه بیست وسومین سالروز خروج ارتش سرخ شوروی سابق از افغانستان قرار داریم، محمد نعیم لالی حمیدی یکی ازنمایندگان مجلس کشور در گفتگو با خبرگزاری صدای افغان (آوا) یگانه دلیل شکست ارتش سرخ شوروی را از افغانستان، مقاومت، مجاهدت و یک پارچگی ملت افغانستان می داند.
وی گفت: در اوایل تجاوز شوروی سابق به افغانستان، هیچ کشوری باورمند به مقاومت مردم افغانستان در برابر متجاوزین نبوده و به دیده شک می نگرستند، اما مردم افغانستان به جهانیان ثابت نمود که هیچ وقتی و تحت هیچ شرایط زیر بار ظلم و استبداد کشور های دیگر قرار نمی گیرد.
وی افزود: ملت مجاهد افغانستان با وجود که هزاران تن از فرزندان خود را در این راه از دست داده بود، به جهاد خود ادامه داده وباعث شکست ارتش سرخ شوروی سابق شدند.

وی در رابطه به آغاز جنگ های داخلی بعد از خروج قشون سرخ در کشور گفت: مردم افغانستان بهتر میدانند که در حدود ۲۰ سال می شود که کشورهای خارجی از طریقه های مختلف در امور داخلی این کشور مداخله دارند و وضعیت کلی افغانستان را به مخاطره قرار می دهند تا به منافع ملی کشورشان دست یابند.

وی تصریح کرد، کشور های منطقه با تجهیز دو طرفه نظام حاکم و مجاهدین به بهانه میانجگری به دنبال تحقق اهداف وبرنامه های سیاسی خود شان در این کشور بودند وهمیشه منافع شانرا در کشمکش ها وجنگ های داخلی در افغانستان می دیدند.

آقای لالی علاوه کرد، بعضی از کشور های همسایه، در گذشته خود را همکاران نزدیک و دلسوز مجاهدین افغانستان معرفی می کردند ودر شرایط کنونی در کنار گروه شورشی طالب قرار گرفته تا از این طریق منافع خود را در کشور ما به گونه مناسب آن دنبال نمایند.

وی در اخیر سخنانش تأکید کرد، پاکستان یکی از همسایه های در به دیوار افغانستان است که در دوران جهاد همکاری تنگا تنگ با مجاهدین این کشور داشت اما در شرایط کنونی تمامی گروهای که در مقابل حکومت و نظام سیاسی کنونی می جنگند از طرف پاکستان سازمان دهی و حمایت می شوند.

این اظهارات در حالی از سوی برخی از صاحب نظران سیاسی ابراز می شود که، بیست وششم دلو در تاریخ افغانستان از جایگاه و اهمیت خاصی برخوردار است، اما این روز در طی چند سال اخیر بنا بر بی توجهی دولت مردان کشور در سطح ملی کم رنگ شده است.