انجمن دوستی ایران و افغانستان – اخبار رسانه ها

به گزارش خبرنگار اقتصاد بین الملل خبرگزاری فارس، طی روزهای گذشته، محمد جواد ظریف، وزیر امور خارجه ایران، به هندوستان سفر کرده است.

یکی از اصلی‌ترین اهداف این سفر گسترش مبادلات تجاری ۲ طرف به عنوان ۲ کشور تأثیرگذار در منطقه است.

یکی از مهمترین مواردی که در مورد سفر ظریف به هند بحث می‌شود حضور شرکت‌های هندی و دعوت از بخش خصوصی این کشور برای ورود به طرح توسعه بندر چابهار است.

به گزارش بلومبرگ، در کنار منافعی که توسعه این بندر می تواند برای ایران داشته باشد، گسترش بندر چابهار می‌تواند فصل جدیدی را در دستیابی هند به افغانستان، کشورهای آسیای مرکزی و اروپا باز کند.

هند در حال حاضر به دلیل خصومت های موجود با پاکستان امکان استفاده از خاک این کشور برای عبور و مرور محموله های خود را ندارد.

بندر چابهار می‌تواند به دروازه هند برای رسیدن سریع تر به اروپا و دسترسی به منابع افغانستان در کنار منابع انرژی آسیای مرکزی تبدیل شود.

هند در افغانستان پروژه‌های گوناگونی را در دست دارد که در صورت باز شدن مسیر ایران به این کشور، بخش قابل توجهی از نگرانی‌های هندوستان نسبت به نحوه بهره برداری و انتقال منافع خود در افغانستان برطرف خواهد شد.

بندر چابهار و به طور کلی باز شدن خاک ایران بر روی هند در کنار کاهش ۷۰ درصد هزینه دسترسی به اروپا، زمان سفر را نیز به ۱۶ روز کاهش خواهد داد.

حوزه انرژی یکی از مهمترین مباحث سفر ظریف خواهد بود.

به گزارش ایندیا تایمز، ایران با داشتن منابع عظیم گاز می‌تواند بخش قابل توجهی از تشنگی گاز نیروگاه‌های این کشور ذغال سنگی را بر طرف نماید.

در حال حاضر بخش قابل توجهی از انرژی در هند از سوختن ذغال سنگ تأمین می‌شود.

از سوی دیگر در حالی که هند پس از چین دومین مشتری نفت ایران به شمار می‌رفت، پس از سفر هیلاری کلینتون، وزیر امور خارجه وقت آمریکا در سال ۲۰۱۲، به هند، این کشور واردات نفت خود از تهران را به شدت کاهش داد به گونه ای که در ماه مارس سال جاری واردات نفت هند از ایران به صفر رسید اما در در ماه می با کمی افزایش مواجه شد.

هند همچنین قصد دارد تا با هدف تأمین گاز ارزان قیمت و رفع نیاز انرژی خود، خط لوله انتقال گاز زیر سطحی از چابهار به سمت این کشور را به بهره برداری برساند که طول آن در حدود ۱۳۰۰ کیلومتر برآورد شده است.

در حال حاضر تنها ۱۰ درصد از ظرفیت تولید برق هند را نیروگاه‌های گازی این کشور تشکیل می‌دهند اما نکته قابل تأمل این است که از این ۱۰ درصد تنها از ۲۰ درصد از ظرفیت خود برای تولید برق در این کشور به دلیل کمبود گاز استفاده می‌کند.

اکتشاف میدان گازی فرزاد- ب در سال ۲۰۰۸ با مجموع ۱۲٫۸ هزار میلیارد فوت مکعب گاز توسط شرکت ملی نفت و گاز هند صورت گرفت، اما فشارهای بین المللی این کشور را پس از حدود ۹۰ میلیون دلار سرمایه گذاری مجبور به ترک پروژه کرد.

بخش دیگری از منافع هند در ایران توسعه روابط تجاری است. مبادلات تجاری ایران با هند از سال ۲۰۰۵ تا ۲۰۱۱ حدودا ۸ برابر شد و از ۲ میلیارد دلار به ۱۶ میلیارد دلار افزایش یافت ، اما این حجم در سال ۲۰۱۴ به ۱۳ میلیارد دلار کاهش یافت.

واردات هند از ایران در سال ۲۰۱۴ نیز با کاهش ۳۶ درصد همراه شد و به ۹ میلیارد دلار رسید که ۷ میلیارد دلار از این حجم به واردات منابع انرژی فسیلی و معدنی اختصاص داشت.

صادرات هند به ایران نیز در سال ۲۰۱۴ برابر با ۴ میلیارد دلار ارزیابی شد که حدود ۱ میلیارد دلار از این حجم به صادرات برنج و شکر به ایران اختصاص داشته است.