غنی در تهران؛ اولویت همکاری استراتژیک بجای دریافت کمک فوری و نظامی
اشرف غنی در حالی به تهران سفر کرده که به اذعان کارشناسان، چشم امید این کشور به همکاری بلند مدت با تهران بوده و برخلاف سفرهای به اروپا و آمریکا اهداف کوتاه مدت، فوری و نظامی را دنبال نمیکند.
رئیس جمهور افغانستان با اهمیتی که برای سفرهای خارجی خود قائل است در این سفرها تلاش کرده است تا منافع ملی افغانها را از دریچه آن تضمین و برای گسترش روابط و همکاریها با این کشورها تلاش کند.
بدون شک، افغانستان پس از جنگ طی ۱۳ سال گذشته و با اخراج طالبان توسط افغانستانیها به همکاری کشورهای خارجی یکی از کشورهای روبه توسعهای است که نیازمند همکاریهای کشورهای منطقه و فرا منطقه است.
این همکاریها را میتوان در بخشهای مختلف بهویژه اقتصادی، نظامی و سیاسی مورد ارزیابی قرار داد، اما هرآن چیزیکه به دولت کابل مهم است، تأمین نیازمندیهای افغانستان از این کشورها است.
افغانستان طی بیش از ۳۰ سال جنگهای داخلی و اشغال ابرقدرتهای جهان که دوره جهاد و مقاومت را به بار آورد یکی از کشورهای نیازمند منطقه محسوب میشود که بدون شک دولتمردان افغان در تلاش برای مرتفع کردن این نیازها از مجاری مختلف و با اتکا به کشورهای خارجی آن را ممکن و میسر میدانند.
به همین دلیل است که محمد اشرفغنی رئیس جمهور دولت وحدت ملی افغانستان در ۶ ماه زمامداری خود در چندین کشور سفر کرده و تلاش برای گسترش روابطی که برای دولت و ملت افغانستان منفعت و سودی داشته باشد، انجام داده است.
صبح امروز (یکشنبه) رئیس جمهور افغانستان با هیئتی از مقامهای ارشد دولت وحدت ملی از جمله «محمد محقق» معاون رئیس شورای اجرایی، «صلاحالدین ربانی» وزیر امور خارجه، «حنیف اتمر» مشاور امنیت ملی، «اکلیل حکیمی» وزیر دارایی، «داودشاه صبا» وزیر معادن، «عالمی بلخی» وزیر مهاجرین و «اجمل عابدی» سخنگوی ریاست جمهوری در یک سفر ۲ روزه عازم تهران شدند.
«اجمل عابدی» سخنگوی اشرفغنی در حالی که در فرودگاه بود به خبرنگار خبرگزاری فارس در کابل، محور گفتوگوهای مقامهای افغان با مقامات ایرانی را رایزنی روی بسته همکاریهای مشترک میان ۲ کشور اعلام کرد و این در حالی است که اشرفغنی در سفرهای خود به کشورهای اروپایی و آمریکا بیشتر خواستار کمک مالی و نظامی از آن کشورها شده است.
اینک میتوان سفرهای خارجی اشرفغنی را به دو نوع سفر دستهبندی کرد که هر یک از این سفرها با ایدههای متفاوت و حتی متضاد باهم انجام شده و راهبرد و سیاست درازمدت دولت کابل در قبال کشورهای خارجی را مشخص میکند.
نوع نخست سفرهای رئیس جمهور افغانستان به کشورهای خارجی را میتوان سفر وی به کشورهای اروپایی و آمریکا محسوب کرد و با سفرهای انجام شده و محور گفتوگوهای مقامهای دولت کابل با سران اروپایی و آمریکا میتوان گفت که این سفرها در حقیقت برای تأمین نیازهای آنی و فوری دولت و ملت افغانستان بوده است.
درخواست کمک نظامی و مالی اصلیترین محور گفتوگوهای اشرفغنی با مقامهای آمریکایی و اروپایی بوده و با آنکه با دستآوردهایی همراه بود، اما این دستآوردها ظاهراً تنها برای کابل و در مقطع ویژه زمانی برشمرده میشود.
همکاری و کمک آنی بدون شک در یک زمان مشخص انجام شده و با توجه به اصل عرفی «روابط بر اساس منافع» در سیاست کشورهای خارجی، این کمکها را نمیتوان برای دراز مدت میان افغانستان و کشورهای آمریکا و اروپا اثرگذار دانست.
رئیس جمهور افغانستان نیز به خوبی میداند که کشورهای آمریکا و اروپا با توجه به سیاستهای کلان خود در برابر افغانستان و همچنین نبود رابطه همجواری و مشترکات دیگر این کشورها نمیتوانند برای آینده افغانستان مهم و سرنوشتساز باشد و به همین دلیل است که بیشتر نیازهای آنی را از طریق این کشورها مرتفع میکند.
نوع دوم سفر رئیس جمهور افغانستان به کشورهای خارجی را میتوان به کشورهای همچون، پاکستان، چین، ایران و احتمالاً هند دسته بندی کرد که اکثراً محور گفتوگوها روی همکاریهای دراز مدت تکیه داشته است.
این گفتوگوها در بخشهای اقتصادی، سیاسی، اجتماعی، تجاری و حتی فرهنگی بوده که هر کدام اثرات دراز مدتی روی سیاست خارجی یک کشور در قبال سایر کشورها از خود به جا میگذارد.
تجارت، اقتصاد و سیاست همکاریهای دوجانبه و چندجانبه بیشتر از اینکه با کشورهای دور پُررنگ باشد در کشورهای نزدیک و همجوار بیشتر معنا پیدا کرده و منافع و مصالح ۲ طرف را تأمین میکند.
اینک رئیس جمهور افغانستان در سفر به کشورهای منطقه و همسایه در تلاش گسترش و افزایش همکاریهای دراز مدت و مشترک است که خود گویای وجود راهبرد دراز مدت دولتمردان کابل در منطقه است و میخواهند منافع دراز مدت افغانها از طریق کشورهای منطقه همچون ایران، پاکستان، چین، هند و روسیه تأمین باشد نه کشورهای اروپایی و آمریکایی.
/انتهای پیام/