رکود صنعت پوستین دوزی در غزنی
با آن که در گذشته ها صنعت پوستین دوزی در ولایت غزنی از شهرت جهانی برخوردار بود و علاقمندان فروان داخلی و خارجی داشت، اما اکنون این صنعت کهن به باد فراموشی سپرده شده است.
محمد صدیق۶۵ ساله یگانه پوستین دوزی است که با دستان لرزانش فعلاً هم در محله سابق پوستین دوزی در شهر غزنی مصروف دوختن پوستین است. به گفته وی در گذشته بیش از ۳۰۰ دکان پوستین دوزی در شهر غزنی وجود داشت که در آن صد ها نفر مشغول تولید و فروش پوستین بودند.
محمد صدیق که حالا تنها پوستین دوز شهر غزنی است، از کمرنگ بودن این صنعت نگران بوده و می گوید: علاقه مندان به این لباس کم شده است.
تولیدات پوستین در غزنی شامل کلاه، واسکت، دستکش و چپن است که با طراحی زیبا و رنگ های شیک؛ مشتری های داخلی و خارجی را به سوی خود جذب می کرد. حال که وضعیت امنیتی خراب شده است و همچنین شرکت های تولیدی در این زمینه فعالیت ندارند بازار پوستین دوزی در غزنی به رکود مواجه شده است.
محمد صدیق از گذشته ها بیشتر یاد می کند و می گوید، کالاهایی را که آنان تولید می کردند از طریق شرکت های خصوصی خریداری و به فرانسه، پولند، بلغاریا و شوروی سابق صادر می گردید.
بنا به گفته محمد صدیق، در گذشته پوستین دوزان اتحادیه داشتند و فعالیت های شان را منظم انجام می دادند اما اکنون که خریداران خارجی نیست، پیشه پوستین دوزی رونقی خوبی نداشته و ادارات زیربط دولتی هم برای رشد دوباره آن توجه و کمکی نکرده اند.
وی می افزاید: اگر دولت در زمینه تولید و فروش پوستین به آنان کمک کند، کسانی که دست از این حرفه برداشته اند، دوباره شروع به فعالیت خواهند کرد.
محمد صدیق می گوید که اگر دولت به صنایع دستی توجه نکند نه تنها این صنعت بلکه سایر حرفه ها نیز از بین خواهد رفت. در حال حاضر این صنعت در آمد خوبی ندارد و به همین دلیل اکثر پوستین دوزان این کار را رها کرده اند.
وی که ماهانه پنج تا شش هزار افغانی در آمد دارد، با نگرانی از کمبود عاید و مشکلات زندگی می گوید: خوب به یاد دارم که در یک سال تنها به مسکو یکصد هزار کلاه توسط تجاران انتقال و در آنجا به فروش رسید و ما از آن طریق مشکلات اقتصادی فامیل خود را حل می کردیم.
از چهارده فرزند محمد صدیق، هیچ کدام به این کار روی نیاورده اند و به گفته خودش اگر سرمایه در اختیار داشت این حرفه پدری را رها کرده و کار دیگری می کرد.
غلام ربانی نیز که در سال های قبل، خرید و فروش پوستین می کرد از عاید خوب فروش پوستین در گذشته ها یاد کرد و گفت: پوستین غزنی نام داشت. و مردم آن را به شوق هم می خریدند. زیرا هم گرم بود و هم خوب و ظریف دوخته می شد.
عبدالکریم نوروزی رییس کار و امور اجتماعی غزنی هم از شهرت جهانی صنعت پوستین دوزی غزنی در گذشته ها برایمان گفت.
وی می گوید: متاسفانه این صنعت در کشور از جمله غزنی کمرنگ شده است. به همین دلیل اداره کار و امور اجتماعی ولایت غزنی، برای رشد و تشویق مردم به یاد گیری این صنعت تلاش دارد تا در سال آینده این صنعت را شامل کورس های فنی و حرفه ای سازد تا مردم که از نبود کار شکایت دارند صنعت پوستین دوزی را آموخته هم از آن طریق امرار معاش نمایند و هم مانع از بین رفتن این صنعت شوند.
ریس اداره کار و امور اجتماعی غزنی افزود: برای رشد صنعت پوستین دوزی در ولایت غزنی پلان مشخص را روی دست دارد که به همکاری موسسات خیریه در این ولایت آن را عملی خواهند کرد.
وی افزود که با عملی شدن این پلان مطمئناً صنعت پوستین دوزی دو باره در غزنی رونق خواهد یافت.
این صنعت دستی قدیمی دوران سختی را پشت سر می گذراند و اگر دولت به آن توجه نکند، به زودی به باد فراموشی سپرده می شود. دو سال دیگر، غزنی پایتخت فرهنگی تمدن اسلامی است و وزارت کار و امور اجتماعی می تواند از این فرصت به خوبی برای معرفی و رونق صنعت پوستین دوزی و سایر صنایع قدیمی و دستی غزنی بهره ببرد.
توجه و سرمایه گذاری بر روی این صنعت می تواند رونق گذشتهء پوستین دوزی را به غزنی بازگردانده و عده ای زیادی را به خود مشغول بسازد. صنعتی که از گذشتگان به یادگار مانده و باعث شهرت جهانی افغانستان شده است.
http://tkg.af/