اروپاییها هرچه بیشتر از جنگ افغانستان دل زده میشوند
بررسیها نشان میدهد که جنگ بیپایان و مبهم در افغانستان همچنان که دولتهای اروپایی برای بازگرداندن حدود ۳۰ هزار سرباز خود در این کشور به خانه تحت فشار هستند، طرفداران بسیار کمی در این قاره دارد و مورد بی توجهی مردم قرار میگیرد.”
به گزارش خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا) سایت خبرگزاری فرانسه در گزارشی نوشته است: “مردم اروپا در مواجهه با بحران عظیم بدهیها که مستقیما زندگی روزانه آنها را تهدید میکند و همچنین نگرانی نسبت به خطر وقوع رکود دیگری در کشورهایشان و تضعیف توانایی مالی آنها، وقت چندانی برای تفکر درباره جنگی که در افغانستان با فرسنگها فاصله از کشورشان رخ می دهد، ندارند.
جنگ هوایی ناتو در لیبی که به سواحل قاره اروپا نزدیکتر است، جبهههای ناهموار جنگ افغانستان را از صفحات نخست روزنامهها کنار زد.
برین پری، بنیانگذار موسسه خیریه “کمک به قهرمانان” در انگلیس که به سربازان زخمی شده در جنگ کمک میکند، اظهار داشت: هر چه جنگ کمتر در صفحات روزنامهها ظاهر شود مردم کمتر از آن حمایت خواهند کرد. این حقیقت ساده مثل این ضربالمثل است که از “دل برود هر آنچه از دیده برفت!”
در تاریخ ۷ اکتبر یعنی زمانی که جنگ افغانستان ۱۰ ساله میشود و مدت آن از مجموع دو جنگ جهانی فراتر میرود هیچ تظاهرات مهمی در اروپا برای یادبود این سالگرد برنامهریزی نشده است.
یان چاو، مدیر یک اندیشکده اروپایی و مقام سابق وزارت دفاع آلمان نیز تاکید کرد: جنگ افغانستان واقعا توجه بسیاری را به خود جلب نکرد و حتی از ابتدا نیز به همین صورت بود. امروز تقریبا توجه به این جنگ در حد صفر است. مردم آن را دوست ندارند اما حقیقتا درباره آن زیاد فکر نمیکنند.
اما از سوی دیگر بر طبق گزارش وبسایت icasualties.org هنگامی که اروپاییها مورد نظرخواهی قرار گرفتند تاکید کردند که از جنگی که موجب کشته شدن ۷۵۰ سرباز اروپایی شده ناراضی هستند و اغلب آنها درباره نتیجه این جنگ بدبین هستند.
یک نظرسنجی انجام شده توسط یک اندیشکده آلمانی نشان داد که تنها ۲۸ درصد از اروپاییها نسبت به برقراری ثابت در افغانستان خوشبین هستند در حالی که از هر سه اروپایی دو نفر تمایل دارد که دولت کشورش سربازان خود را از افغانستان خارج کرده و یا تعداد آنها را کاهش دهد. تنها سه درصد خواهان اعزام سربازان بیشتر به افغانستان بودهاند.
اتین دو دوران، محقق موسسه فرانسوی روابط بینالمللی تاکید کرد: احساس بیزاری در اروپا فراگیر شده است. دولتها در توضیح آنچه که در افغانستان در خطر است به رای دهندگان اروپایی شکست خوردند.
در ماه فوریه ۲۰۱۰ دولت هلند به خاطر ماجراجویی در افغانستان سقوط کرد و نخست وزیر جدید این کشور تصمیم گرفت تا سربازان هلندی را از افغانستان خارج کند و آنها را با مربیان نظامی جایگزین سازد.
دیگر همپیمانان عضو ناتو از لندن گرفته تا پاریس و برلین در حال آمادگی طرحهای خود برای خروج سربازان کشورهایشان از افغانستان هستند.
از مجموع ۱۳۰ هزار سرباز مستقر در افغانستان سهم اروپاییها حدود ۳۰ هزار سرباز است در حالی که حجم اصلی این میزان متعلق به کشور آمریکا است.
انگلیس برنامه ریزی کرده تا ۵۰۰ تن از مجموع ۹۵۰۰ سرباز خود را تا پایان سال ۲۰۱۲ از افغانستان خارج کند.
فرانسه نیز طی همین سال هزار تن از سربازان لشکر چهار هزار نفری خود در افغانستان را خارج خواهد کرد همچنان که آلمان در حال تنظیم چهارچوب زمانی برای خروج پنج هزار سرباز خود از افغانستان است.
اروپا در یک طرح مشترک از نزدیک با آمریکا همکاری میکند تا مسئولیتهای امنیتی به نیروهای افغان با هدف خروج کامل سربازان خارجی از این کشور تا پایان سال ۲۰۱۴، واگذار شود.
به رغم انتقال مسئولیتهای امنیتی، سیاستمداران از تبدیل جنگ افغانستان به یک بحث عمده سیاسی پرهیز کردهاند.
یان چاو تاکید میکند: این جنگ یک مساله جذاب برای رای دهندگان نیست.
وی خاطرنشان ساخت که در سال ۲۰۰۹ مصادف با انتخابات در آلمان، تنها سه درصد از رای دهندگان آلمانی مساله افغانستان را به عنوان یک مساله مهم انتخاب کردند.
وی اذعان داشت: سیاستمداران سعی دارند این جنگ را مسکوت بگذارند و برای مردم نیز این جنگ در دستور کار همواره کم اهمیت شمرده شده است.
رسانهها توجه خود را معطوف به دیگر جنگها کردهاند هرچند که حمله بزرگ طالبان به مقر ناتو و سفارت آمریکا در کابل طی ماه گذشته و ترور برهانالدین ربانی بار دیگر جنگ افغانستان را به سرخط خبرها بازگرداند.
برین پری، بنیانگذار موسسه کمک به قهرمانان تاکید کرد که از این کمبود پوشش خبری نسبت به جنگ افغانستان نگران است زیرا تلفات نیروهای خارجی در این کشور همچنان رخ میدهد.
انگلیس ۳۸۲ سرباز را در جنگ افغانستان از دست داده و از این لحاظ پس از آمریکا که ۱۸۰۰ سرباز خود را در این جنگ ۱۰ ساله از دست داده، قرار میگیرد.
پری تصریح کرد: مردم باید به یاد داشته باشند که زمانی که ما در نهایت به صلح برسیم صلحی برای افرادی که در جنگ زخمی شدهاند وجود نخواهد داشت. آنها همچنان با زخمهای خود خواهند جنگید.
وی افزود: تاثیرات بلند مدت یک جنگ زمانی که درگیریها متوقف شود پایان نخواهند یافت.”