از ماست که بر ماست…
به گزارش شبکه اطلاع رسانی افغانستان ژنرال عبدالرحیم وردک وزیر دفاع افغانستان در مراسم بزرگداشت هفته شهید و نهمین سالگرد شهادت قهرمان ملی کشور اظهار داشت: امروز سربلندی واقعی، وطن دوستی حقیقی و خدمت راستین از آن کسانی خواهد بود که دست در دست هم دهند؛ متحد و هم پیمان شوند و به جهانیان ثابت کنند که سخت می کوشند تا حیثیت ملی و بین المللی خود را اعاده و جایگاه ویژه و دیرینه خود را در جامعه جهانی احراز نمایند. متن سخنرانی ژنرال عبدالرحیم وردک، وزیر دفاع افغانستان به شرح ذیل می باشد:
بسم الله الرحمن الرحیم
کی می توان نوشت و کی می توان سرود شرح حکایت زندگی احمد شاه مسعود قهرمان ملی و دهها سالار دیگر جهاد و مقاومت و مجاهدتهای پیگیر ملت افغانستان را که همه پروردگان مکتب فرقان بودند که با همه یأس و تأثر به ایزد تکیه کردند و از این که از او هستند و به او باز می گردند وفادار ماندند و با اهدای جان شیرین خود به مرگ و خون خندیدند و واژه ایثار و عشق به خدا و وطن را جاودان به تاریخ اسلام و بشریت به ارمغان سپردند تاباشد که میهنشان آزاده و سربلند و مردمشان در حال و استقبال و در صفا و رفاه متحد و همسو و همیار ماندگار مانند.
ما در این روز سرشار از افتخار و شکوه به ارواح پاک شهدای جهاد و مقاومت درود بی پایان می فرستیم؛ به حماسه جاودانه قهرمان ملی احمد شاه مسعود، به سلحشوریهای طلایه داران شهید وطن ارج می گذاریم ؛ معیوبین و معلولین رستاخیز جهاد و مقاومت و مبارزات کنونی را گرامی داشته و به روان شاد شهدای اردوی ملی ، پولیس ملی و امنیت ملی و هزاران زن و طفل و پیر جوان دهشت تروریستان اتحاف دعا می نماییم.
می خواهم به خاطر آینده کمی در گذشته ها کاوش کنم . ما ملتی بودیم که کارنامه ها و مبارزات ما درتاریخ اسلام و آزادی خواهی از همه اول تر زرین تر و ممتاز تر ثبت شده بود.ما باشندگان سرزمینی هستیم که هر صخره آن صحنه پیکار خونین و هر دره ان عرصه کارزار عظیمی است که یاد بزرگترین قدرتهای جهانی را جاودان نگه می دارد.ما مردم مغرور و سربلندی بودیم که هیچ فاتح و ابرقدرتی نتوانست ما را بشکند و بر ما چیره شود در گذشته از ما به عنوان پاسداران مصاف شکن قلب آسیا و مدافعین دژ فولادین و تسخیر ناپذیر مهد آریا یاد می کردند؛ پس چه شد که آنقدر علیل وناتوان شویم که دیگران به کمک ما بشتابند و برای دفاع و امنیت ما در خاک ما خون خود بریزند چرا چنین شد؟!
اگر ژرف و عمیق فکر کنیم ، بی طرفانه و عادلانه بیندیشیم در میان جمعی از عوامل و فاکتورهای فرعی و تعالی همه به یک نتیجه بنیادی خواهیم رسید که از ماست که بر ماست.ما از مسیر و خط مشی که در طول قرون و اعصار پیروزی و بهروزی ما را تأمین می کرد انحراف نمودیم و از اسلوب و اصولی که همواره هادی و ناجی ما بود عدول کردیم که این اصل فیصله کن و قاطع نبوده است به جز وحدت و همدلی ما همسویی و همیاری ما توأم با اعتقاد تزلزل ناپذیر ما بر اتکای خداوندی و دفاع و مقاومت در برابر هر نوع اسارت و بردگی.
ما صید شکار توطئه های سیاسی و دسیسه های ایدئولوژی دیگران شدیم و از خود ما برای انقراض و اضمحلال خود ما سود برده اند و هنوز هم می برند.
ساختارهای اجتماعی و ارزشهای مادی و معنوی ما را آماج حملات ناجوانمردانه قرار داده اند و ما خود در اکثر موارد دانسته و یا در بی خیری آلت دست و و سیله موفقیت و پیروزی پلانهای شیطانی دشمنان دین و وطن شدیم و صد بار دردا و حسرتا که هنوز هم تیشه زدن به ریشه خویشتن ادامه دارد و اگر وضع بدین منوال ادامه یابد آخرین دریچه امیدها بسته و فانوس نیمه روشن مشرق آرزوها و مشعل توسل به آرمانها خاموش خواهد شد. که در چنین حالتی هیچ فردی ، گروهی ، سمتی و قومی بلا استثنا از سیه روزی ، بدبختی و نوعی اسارت نجات نخواهد یافت و باز پشیمانی هم سودی نخواهد داشت.
اجداد و نیاکان ما در طول تاریخ متلاطم و پرماجرای آسیا پهلوی هم در صلح و صفا زیستند و هژبر وار از این مرز و بوم دفاع کردند ؛ گرم و سرد زندگی و فراز ونشیب روزگار را با هم سپری کردند و در سه دهه پیشین ملت نجیب افغانستان در رستاخیز جهاد و پیکار مقاومت یکپارچه رزمیدند و حماسه آفریدند. مصیبت و بیچارگی زمان هجرت را با هم سپری کردند ؛ خانه و قصبات ما در زیر بمباردمان تانک و طیاره ویران و منهدم شد و هیچ اشغالگر و متجاوزی در میان ما تفکیک نکرد.
و اکنون هم همه با هم در آتش خانمان سوز تروریزم می سوزیم . به تأسی از این حقیقت انکار ناپذیر ؛ سرنوشت گذشته ما افتخارات ماضیه ما همه مشترک است و سرنوشت و فرجام آینده ما و خوشبختی آتیه ما و یا خدای ناخواسته برعکس ان نیز شریک لایتجزا و لاینفک خواهد بود.
امروز سربلندی واقعی، وطندوستی حقیقی، خدمت راستین از ان کسانی خواهد بود که دست در دست هم دهند؛ متحد و هم پیمان شوند و افغانستان میهن و مأوای به جان و دل بسته ما را از این بحران بیرون آوردند و به جهانیان ثابت کنند که سخت می کوشند حیثیت ملی و بین المللی خود را اعاده و جایگاه ویژه و دیرینه خود را در جامعه جهانی احراز نمایند. آری این است ندای وجدانی ما ، رسالت تاریخی ما ، فریضه دینی ما وجیبه دینی ما و سرمشق و درس جهادی ما
فضای فعلی مسلط بر کشور با زمان جهاد و مقاومت و مبارزات تاریخی ما در ظاهر متفاوت به نظر می خورد اما با در نظرداشت تغییرات و انکشافاتی درنوع حرب و شیوه تجاوز دشمنان پدید آمده با خطراتی که در گذشته ارزشهای معنوی ، آزادی ، تمامیت ارزی و حاکمیت ملی ما را تهدید می کرد از نگاه هدف و نصب العین مخاصمین فرقی وجود ندارد .روی این اصل انگیزه ای که ما را به ایثار و فداکاری و قربانی وا دارد همان آرمانها و آرزوهایی است که قهرمان ملی احمد شاه مسعود و شهدای وطن تا آخرین رمق زندگی در رسیدن به آن تلاش کردند و در راه رسیدن وطن و اسلام فدا و نثار شدند.
با اتکا به این اصل ثابت و بر ملا برای نجان میهن بایی است با همان روحیه و انگیزه جنگی که جهاد و مقاومت مردم افغانستان را پیروز و مظفر ساخت. شهدای مبارزات کنونی ارگانهای امنیتی مانند شهدای مجاهدتهای متمادی تاریخ ما درخور و سزاوار همان درجه ارج و قدر و احترام اند و هرگز نباید این را فراموش کرد.
شرایط و اوضاع کنونی کشور ایجاب می نماید تا پیرامون منافع ملی خود درک واحدی داشته باشیم و در راستای نجات وطن همه مساعی و تلاتش های پیگیر خود را در جهت تضمین بقای حیات ملی توجیه نماییم تا در تمام عرصه های زندگی متکی به خود شویم و در برابر هم نوع تهدیدات قدرت دفاع مستقل اکتساب نماییم . وقتی که از بقای ملی خود مطمئن شدیم باز به جا خواهد بود تا بروفق افکار و سلیقه ها وایده های خود به گروه های همفکر جدا شویم و برای رفاه و ترقی و تعالی هر چه بیشتر وطنی که به پای خود ایستاده است برای مبارزات سالم سیاسی در برابر هم قرار گیریم و دموکراسی را با همه ظرافتهای آن پیاده کنیم و اگر خدای ناکرده نتوانستیم کشور را از بحران و معضلات کنونی موفق و پیروز نجات دهیم دیگر نه از قانون اساسی خبری خواهد بود و نه از این واژه های زیبای آزادی بیان ، تساوی حقوق و کرامت انسانی و دموکراسی و حقوق بشر و در آن وقت پشیمانی هیچ چیزی را جبران نخواهد کرد.
و تاریخ درباره پیشتازان و علم برداران امروزی عرصه سیاسی کشور به چه نحوی قضاوت خواهد کرد؟! ما باید از مسؤلیت خطیر و رسالت تاریخی به خوبی آگاه شویم و اهمیت و سنگینی میراثی را که به ما رسیده است درک واحساس نماییم میراثی که از مبارزات ساتی برزانت هراتی به سوس پادشاه شهسواران بخدی و مدافعین قلعه اسمار در برابر سکندر مقدونی ریشه می گیرد و طی چندین هزار سال در ایران و سردارانی چون ابومسلم خراسانی و شهنشاهان غورو غزنه به فاتحان محاربات میدان گل ناباد و پانی پت و قونوچ و صدها حماسه دیگر دست به دست می شود و بالاخره می رسد به احمد شاه مسعود شهید، عبدالحق شهید ، مزاری شهید ، ذبیح الله شهید ، شفیع الله شهید ، صفی الله شهید ، عبدالتهان کرزی شهید ، قوماندان امیر شهید ، حاجی لطیف شهید… و آخرین سالاران کاروان شهدا چون داکتر عبداله شهید و جایج زمان شهید که یادشان جاودان نزد ما ، مردم ما و تاریخ ما گرامی خواهد بود .
بر ما و نسل های آینده ماست که شهیدان و طن و قهرمانان گذشته خود را به یاد فراموشی نسپاریم . شهدای ما زنده جاویدانند و تا جان است و جهان؛شمع یاد فسانه و حماسه شان فروزان خواهد بود.
تاریخ حیات هر کدام از شهدا و به ویژه زندگی قهرمان ملی احمد شاه مسعود درسی است ، سرمشقی است برای همه ما و نسلهای آینده و وجیبه ملی ماست که در تحقق آرزوها وآرمانهای قهرمانان شهید خود از جان ودل بکوشیم.
در پایان از بارگاه لایزال ذات ذوالجلال با خلوص بی حد و حصر دعا می نمایم تا به برکت هفته شهید افغانستان وطن وماوای به جان و دل بسته ما را صلح و رفاه و کامرانی ارزانی فرماید و به ما توانایی دهد که راه و مسیری را برگزینیم که به جز رضای خدا ، خدمت به وطن و حراست و صیانت از منافع ملی رجحان دیگری نداشته باشیم.
شهیدان وطن روحتان شاد ، جایگاهتان فردوس برین و یادتان جاودان