انجمن دوستی ایران و افغانستان – اخبار رسانه ها

استاد دانشگاه کابل برافزایش تلاشها برای معرفی مولانا به مردم و نسل جوان افغانستان تاکید کرد.

“احمد ضیا رفعت ” در گفت و گو با خبرنگار خبرگزاری فارس در کابل، وجود نهادها و انجمن هایی به نام “مولانا ” را در افغانستان کافی ندانست و گفت: لازم است که در زمینه مولانا شناسی و معرفی مولانا به مردم و نسل جوان افغانستان کارهای بیشتری صورت گیرد.
استاد دانشگاه کابل کارنامه های ادبی مولانا را از چشم اندازهای گوناگون قابل اهمیت دانست و گفت: یکی از اثرهای بسیار با اهمیت مولانا مجموعه “مثنوی معنوی ” است و گرچه درباره مثنوی معنوی مولانا سخن فراوان گفته اند اما معتقدم که چند ویژگی این اثر نیاز دارد تا بیشتر مورد توجه قرار گیرد.
رفعت افزود: مثنوی اثری است که بیشترین و درخشان ترین نمونه های “تمثیل ” را در این اثر میتوان پیدا کرد و درمی یابیم که تمثیل یکی از شیوه هایی است که در شعر فارسی رواج فراوان دارد اما کمتر شاعری را میتوان پیدا کرد که مثل مولانا به تمثیل توجه نشان داده باشد.
وی افزود: گرچه شاعران دیگری قبل از مولانا چون “سنایی ” و “عطار ” به تمثیل پرداخته اند اما نه مانند مولانا که در ارائه تمثیل های ادبی شاعری بی نظیر می باشد.
به باور وی مسئله دیگری که در مثنوی مولانا مطرح است تاکتیک های قصه نویسی است که در این زمینه کار زیادی صورت نگرفته و جای پژوهش های فروان هنوز هم خالی است و مثنوی از لحاظ قصه پردازی و از لحاظ جنبه های توصیف شخصیت، توصیف حالت، توصیف منظره ها و محلی که داستان در محور آنها می چرخد بسیار با اهمیت می باشد.
استاد دانشگاه کابل در مورد غزل های مولانا گفت: بیشتر وزن ها در غزل مولانا وزن موسیقی دارند اما چیزی که کمتر به آن توجه شده است این است که مولانا علاوه بر آن که برای موسیقی بخشیدن شعرش در مجموعه غزل هایش از وزنها استفاده کرده است، کار هنرمندانه دیگری انجام داده است که با قوت تمام از واژه هایی استفاده کرده است که در کنار مسئله وزن، خود این واژه ها دارای موسیقی خاص می باشند.
رفعت افزود: البته در این نقطه هم کار پژوهشی زیادی صورت نگرفته است و بیشتر ادبیات شناسان در بحث موسیقی شعر مولانا بیشتر در موسیقی وزن توجه نشان داده اند تا در موسیقی واژه .
وی معتقد است: اهمیت دیگری که هم در غزل و هم در مثنوی مولانا مطرح است این است که این شعرها گنجینه بزرگی برای استفاده از واژه گان هستند، یعنی میتوان به واژه های زیادی دست پیدا کرد که از روزگاری به این سوء بسیار متداول بوده و رواج تمام داشته اما اکنون به دلایلی از سوی نویسنده های اخیر چندان توجه نشده است و زیاد مورد استفاده نبوده است.
این شاعر افغان گفت: در عین حالی که این واژه ها واژه های بسیار مفید و دارای موسیقی خوب هستند، امروز نیز که نیاز به گسترش دایره واژگان زبان فارسی است، یکی از منابع مهمی که می تواند در واژه گزینی ما را کمک کند مثنوی و غزل های مولانا است.
وی تصریح کرد: از میان بیت های مولانا میتوان به واژه هایی دست پیدا کرد که فراموش شده اند و می توان دوباره از آنها استفاده کرد.
رفعت با بیان این که بدون تردید یکی از ابزارهایی که می تواند در پیوند زدن جوامع مورد استفاده قرار بگیرد مسئله زبان است گفت: در بحث زبان یکی از عنصرهای تاثیرگذار در گذشته همین بوده که نویسنده گان و شاعران از طریق پرداختن به شعر فارسی و مهاجرت هایی که به کشورهای غیر فارسی زبان داشتند کم کم زمینه ساز ترویج زیان فارسی شدند.
وی افزود: مولانا در ترکیه یکی از شاعرانی است که در معرفی زبان فارسی نقشی تاثیرگذار داشته است به ویژه این که مولانا تنها یک شاعر نبوده بلکه وی عارفی بود که مریدان فروانی داشت و سلسله مولویت از سلسله های معروف در جهان است.
این شاعر افغان افزود: شعر مولانا در میان اهالی ترکیه جای پا پیدا کرد و از این طریق زبان فارسی توسط شعر مولانا بیشتر در ترکیه معرفی شد که این یکی دیگر از خدمات مولانا است.
رفعت افزود: در افغانستان به دلیل این که این کشور گرفتار ضعف اقتصادی بوده است کارهای پژوهشی منظم بر اثرات مولانا صورت نگرفته است و نیاز است که در زمینه مولانا شناسی و معرفی مولانا به مردم و نسل جوان کارهای بیشتری صورت گیرد که البته تاکنون افغانستان نتوانسته به لحاظ اقتصادی به این موقعیت ها دست پیدا کند.