همایش افغانستان پس از ۲۰۱۴ خروج نیروهای غربی از چالش تا فرصت در کابل برگزار شد
همایش افغانستان پس از ۲۰۱۴ خروج نیروهای غربی از چالش تا فرصت با حضور، انورالحق احدی، رنگین دادفر اسپنتا، لطیف پدرام، جعفر مهدوی و شماری از شخصیت های دیگر در کابل برگزار شد.
شماری از مسئولان دولتی و کارشناسان امور سیاسی، اقتصادی و اجتماعی روز جمعه (۱۴ سرطان) در نشستی تحت عنوان”افغانستان پس از ۲۰۱۴″ فرصتها و چالشهای حکومت افغانستان بعد از خروج نیروهای خارجی را به بحث وبررسی گرفتند.
به گفته این سخنرانان سال ۲۰۱۴ یک تحول مهم در عرصه های مختلف سیاسی، امنیتی و اقتصادی خواهد بود و نگرانی هایی نیز در این مورد وجود دارد؛ اما این سخنرانان می گویند اگر تحولات مختلف درعرصه های امنیتی، اقتصادی و سیاسی به گونه ی درست مدیریت شود، ما می توانیم این نگرانی ها را به فرصت های مناسب برای ملت سازی و پیشرفت تبدیل کنیم .
«جعفر مهدوی» رئیس حزب ملت و نماینده مردم در شورای ملی معتقد است که ۲۰۱۴ می تواند دو روی یکه سکه باشد که هم می تواند امیدوار کننده باشد و هم فصل تاریک که بستگی به سیاستمدارن و تصمیم گیرندگان سیاسی دارد. اگر برنامهی خود را روی تغیرات بنیادی و استفاده از ظرفیت های موجود تمرکز کنند، آن زمان است که یک امید برای مردم افغانستان است.
وی خاطرنشان ساخت که صلح یک نیاز است و بدون آن سایر انکشافات صورت نمی پذیرد. حکومت باید برای روند مذاکره دو تغییر جدی ایجاد کند؛ یک استراتژی و روند مذاکره دو در تیم و افراد مذاکره کننده وتشکیلات آن.
به گفتهی وی، عدهای از اعضای شورای عالی صلح کسانی هستند که طالبان با آنها مشکل دارند و این را طالبان صریحا اعلان می کند. زمینه سازی برای یک گفتوگو مبحث میان تمام ساختار سیاسی نظام افغانستان از اولویت باشد و اگر هرکدام این ها در صدد گریز باشد، آن زمان است که این یک گفتمان غالب تبدیل خواهد شد که مردم از آن متنفر است.
مهدوی گفت که نسل جوان امروز افغانستان، متعهد و مسئول درباره سرنوشت خود جامعه شان هستند، اگر گفتمان باشد دیگر فرار قدرتها از مرکز نخواهد بود.
«انورالحق احدی» وزیر تجارت و صنایع و رهبر حزب (افغان ملت) یادآور شد که ما با سه امتحان بزرگ روبرو میشویم؛ اول مسئولیت انتقال های امنیتی، دوم کاهش کمکهای خارجی و سوم انتقال قدرت سیاسی است در هر سه عرصه مشکلات و چالشهایی داریم؛ اما فرصت هایی هم داریم که با مدیریت خوب امکان رفع همهی آنها ممکن میگردد.
وی افزود: ما موافق صلح و مذاکره با مخالفان حکومت هستیم و باید صلح ما با اصول باشد. ما از سیستم جمهوری نمی گذریم و طرفدار حقوق اساسی مردم هستیم و حقوق زنان، معارف و سهم آنان در ابعاد مختلف هستیم، ولی اگر صلح با اصول اساسی جهان معاصر مغایرت داشته و سبب شود که حقوق اولیه و مسلم مردم نادیده گرفته شود آن صلح به نفع مردم نخواهد بود.
احدی با نگاه خوشبینانه به افغانستان بعد از ۲۰۱۴ بیان داشت که اگر صلح هم صورت نگیرد وضعیت امنتیی افغانستان نباید قابل نگرانی باشد. زیرا متحدان بینالمللی متعهدند که در مدت ده سال سالانه ۴ میلیارد دالر به نیروهای امنیتی کمک میکند.
به باور وی افغانستان اول باید دشمن داخلی و خارجیاش را شناسایی نموده و بعد بتواند باداشتن ۳۵۰ هزار نیروی نظامی و امینتی تهدیدات داخلی را رفع و خنثی بکند.
دکتر رنگین دادفر اسپنتا مشاور امنیت ملی بیرون رفت نیروهای خارجی از کشور را یک فرصت میداند تا اینکه افغانها جامعهی شان را رهبری و امنیت را برای خودشان به وجود بیاورد.
آقای اسپنتا نیز در سخنان خود هشدار داد که تلاش برای مصالحه “از موضع سستی، کاستی و عریضه نویسی” با شکست روبرو شده و دستاوردهای سال های اخیر را آسیب خواهد زد. او به نحوی از سرکوب مخالفان مسلح همزمان با تلاش برای گفتگو با آنها دفاع کرد و گفت که برای آوردن صلح، “در یک دست شمشیر و در یک دست زیتون باید گرفت.”
اسپنتا ۳۵۰ هزار نیروی امنیتی کشور و ۲۵ هزار پلیس محلی را آماده دفاع از آب و خاک افغانستان دانسته تاکید میکند که سیاست نا پیگیر وفرصت دادن به مخالفان در قطر و واکنش مردم نشان داد که همه به دفاع از دستاوردهای ده سال گذشته آماده اند.
«واعظ زاده ی بهسودی» که یکی از سخنرانان این جلسه بود یادآور شد که در افغانستان باید یک سلسله خطوط قرمز را داشته باشیم و در غیران به صلح وارامش نخواهیم رسید. اول اسلام است که همه مسلمان اند و هر نوع حرکت خلاف ان سبب واکنش مردم شده و می شود. دوما استقلال کشور است. سوما تمامیت ارضی است. که باید رعایت شود. چهارما پا بندی به قانون است که رعایت آن ها دراول برای زعمایی کشور وبعدا برای مردم ضروری است. ما درافغانستان نیازمندی جدی گفتگو هستیم که این را جاگزین خشونت و جنگ سازیم.
