انجمن دوستی ایران و افغانستان – اخبار رسانه ها

افغانستان با همه محدودیت‌ها و مشکلات امنیتی خود توانسته تنها از طریق ورزش اسکی توریست‌های زیادی را جذب نماید و درآمد خوبی در این صنعت کسب نماید؛ اما در کشورمان با عملکرد ضعیف سازمان‌های مسئول از ظرفیت‌های جذب توریست هرگز بهره‌برداری نمی‌شود.

بی‌شک کشورمان با داشتن ارتفاعات متعدد در نقاط مختلف می‌تواند سالانه هزاران نفر از مسلمانان عرب را به عنوان توریست جذب نماید اما به نظر می‌رسد افغانستان با همه کمبودها و مشکلاتش بهتر از ایران در این زمینه فعالیت می‌کند؛ افغانستان توانسته است با استفاده از کارشناسان خارجی مکان‌های مستعد ساخت پیست اسکی در این کشور را شناسایی کند و با سرمایه‌گذاری در آن‌ها در حال کسب درآمد است.

منطقه بامیان افغانستان اکنون میزبان نخستین ورزش‌کاران اسکی، شناخته شده است. “در گذشته همیشه کوه های اطراف خانه ما در فصل زمستان، محل رفت و آمد شمار زیادی از خارجی‌ها بود و من همیشه با خود فکر می‌کردم که این ها در این ایام سرد زمستان دنبال چه کار خواهند بود؟ اما حالا می‌دانم که کوه‌های اطراف خانه ما، مکانی مناسب برای بازی‌های زمستانی است.” این گفته‌ها را علی شاه، جوان هجده ساله ساکن دره خشکک مرکز بامیان در حالی که صورتش از سردی هوا کبود شده است، با لبخند بیان می کند.

علی شاه که مدت سه ماه دوره ی آموزشی بازی اسکی را فراگرفته است، حالا با علاقه مندی زیاد از توان‌مندی خودش در ورزش اسکی و همچنان ترمیم وسایل اسکی سخن می‌گوید و می‌افزاید: “من به عنوان یک جوان حالا این توان را دارم که به راحتی در فصل زمستان اسکی بازی نموده و به عنوان راهنمای جهانگردانی که علاقه‌مند بازی اسکی در کوه‌های بامیان‌اند انجام وظفیه نمایم .”

بامیان با داشتن کوه‌های بلند، صخره‌های برف گیر و تپه‌های خاکی، محلی مناسب برای بازی‌های زمستانی، به ویژه بازی اسکی می‌باشد. زمستان سال ۱۳۸۹ شمار زیادی از علاقه مندان به این بازی هیجانی، از خارج و داخل افغانستان به این ولایت سفر کرده و از بازی اسکی در کوه‌های این ولایت، لذت بردند؛ بامیان با داشتن فصل کوتاه بهار و زمستان طولانی و پر برف، می‌تواند محل مناسب برای جذب جهانگردان در زمستان باشد و از این طریق، درآمدی خوب نصیب آن شود.

عبدالله محمودی، مسئول برنامه‌های اکوتوریزم در ولایت بامیان می‌گوید: “در گذشته زمانی که از زمستانی طولانی و یخبندان بامیان سخن گفته می‌شد، همه ترس و وحشت داشتند؛ اما در زمستان سال ۱۳۹۰ کوه‌های سر به فلک کشیده بامیان، شاهد حضور شمار زیادی از جهانگردان و اسکی بازان داخلی وخارجی بوده و بامیان نه تنها در فصل بهار وتابستان بلکه در فصل سرد زمستان نیز قابلیت جذب جهان گردان را دارد.”

وی افزود: “دفتر اکو توریزم بعد از مدت‌ها تلاش، به فکر این افتاد که چگونه می توان از طبیعت زیبای زمستانی برای جلب جهانگردان در ولایت بامیان استفاده کرد. سرانجام با استخدام دو مشاور در بخش بازی‌های زمستانی از جمله بازی اسکی، برنامه‌ریزی و تثبیت مکان را شروع نمودیم . ما بررسی را از دره فولادی که در دامنه‌های کوه بابا و قله شاه فولادی واقع است با خانم “لوری” و آقای “چت دو زوچ”  اسکی باز شروع نمودیم. این بررسی بخش کثیری از دره‌های بامیان را در بر می گرفت که سرانجام، دره علی بیک فولادی، دره خشکک، و دره کانی در مرکز بامیان به عنوان مناسب‌ترین مکان برای بازی‌های اسکی شناسایی و تثبیت گردید.

فردی ناندو، اسکی باز ۴۹ ساله از کشور ایتالیا که از هجده سالگی به ورزش اسکی رو آورده، پس از سابقه آموزگاری در کشورهای اروپایی و چین، اکنون سه ماه است که به بامیان آمده و برای علاقه‌مندان، اسکی آموزش می‌دهد.

فردی ناندو می گوید: “در سه ماهی که من به عنوان آموزگار اسکی در بامیان بودم، ۱۸ برنامه آموزشی را برگزار نمودیم که در آن ۳۶ نفر از پسران زیر سن ۱۵ سال اشتراک داشتند‌. ما به آن ها در کنار فراگیری ورزش اسکی، مهارت های ترمیم وسایل اسکی را نیز آموختیم.”

به گزارش ایران دیپلماتیک، این اسکی باز ایتالیایی، بامیان را مناسب ترین مکان برای بازی های زمستانی بیان نموده، افزود: “مردم بامیان از استعداد خوبی برخوردار اند و طی این مدت، بچه ها با علاقه مندی خاص در هوای سرد زمستان این ورزش را فرا گرفته و این امر باعث آن خواهد شد که اساس یک کار تجارتی در بامیان گذاشته شود. من فکر می کنم در صورتی که این ورزش توسعه یابد، شماری زیادی از خانواده های این ناحیه، درآمد خوبی به دست خواهند آورد.”

شاه آقا، از شاگردان اسکی آموخته در برنامه های فردی ناندو می گوید: ” هیچ وقت به این تصور  نبودم که روزی من هم به عنوان یک ورزش کار بر فراز قله های پربرف کوه های خشکک، ورزش اسکی انجام بدهم. اکنون که ورزش اسکی را فرا گرفته‌ام، خیلی خوشحالم و امیدوارم که روزی از من به عنوان یک ورزشکار اسکی در مسابقات جهانی دعوت گردد.”

با آن که ورزش اسکی در افغانستان یک پدیده جدید به شمار می‌رود، ولی در سال گذشته با آموزش ۳۶ تن از جوانان بامیان، این ورزش جایگاه خود را در این ولایت باز نموده است.
جواد وفا، رییس شرکت خصوصی جهانگردی “راه ابریشم” می‌گوید: “ما کوشش کردیم که بازی اسکی را در بین مردم رایج سازیم تا از این طریق عواید مردم بامیان بالا رود و از طبیعت بامیان در فصل زمستان نیز استفاده صورت گیرد.”

آقای جواد افزود: “ورود جهانگردان در بامیان روی وضعیت اقتصادی مردم تاثیرات مثبت داشته و مردم از درآمد حاصل از ورزش اسکی و حضور جهان گردان در بامیان استفاده می‌کنند.”
او می گوید: “درآمد حاصل از ورزش اسکی و ورود جهان گردان در زمستان گذشته بالغ بر ۱۴۰۰۰ دلار آمریکایی بود.”

به گفته ی مسئولان شرکت جهانگردی راه ابریشم، در سال آینده یک مربی اسکی باز زن از کشور تاجیکستان استخدام خواهد شد تا دختران علاقمند به ورزش اسکی را آموزش دهد.

کشورمان با وسعت زیاد و داشتن مناطق کوهستانی بسیار قطعا هیچ کمبودی در زمینه داشتن مناطق بالقوه برای پیستهای اسکی ندارد اما با این وجود افغانستان با وجود نا امنی و مشکلات زیرساختی بسیار توانسته در این زمینه موفق باشد اما در ایران فدراسیون اسکی مدت‌ها درگیر مسائل فامیلی چند خانواده بوده و اکنون نیز به نظر نمی‌رسد طرح و برنامه مشخصی برای گسترش این رشته و درآمدزایی آن برای کشور مدنظر باشد.

ام‌تی‌ان افغانستان با تکمیل موفقیت آمیز طولانی‌ترین شبکه زیرساخت مایکروویو که کابل را به بامیان، غور و ایران متصل می‌سازد مرزها را در نوردیده است .

به گزارش آژانس خبری فناوری اطلاعات و ارتباطات (ایستنا)، این پروژه خدمات صوتی، دیتا و نسل سوم را در استان‌های غربی ممکن می‌سازد در حالی که ۸۴۸ کیلومتر مسیر پیچ در پیچ از نواحی کوهستانی صعب‌العبور را پوشش می‌دهد.

ام تی ان اعلام کرده: مهندسین شجاع افغانی تلاش فوق‌العاده‌ای برای دستیابی به این شاهکار بزرگ نموده و ارتفاعات ۳۰۰۰ متری را با اسب و پیاده طی کردند تا پروژه «مأموریت غیر ممکن» را در دنیای واقعی ممکن سازند.

احمد ضیا سیامک هروی، معاون سخنگوی رییس جمهور افغانستان است. حالا فکر کنید سخنگوی رییس جمهور رمانی نوشته است در باره افغانستان. می شود گفت سخن رییس جمهور را چنانکه نمی شده در مجالس رسمی و کنفرانس های خبری گفت در کتابی روایت کرده است. حکایتی از راز هایی جادویی ،که سرزمینی جادویی را طلسم کرده است.

راز این طلسم را چه کسی بهتر از سخنگوی رییس جمهور می تواند بنویسد. کتاب سرزمین جمیله، قبل ازین که به دست من برسد. در بین جمعیت کتاب خوان افغان پرطرفدار شد. روایتی حیرت انگیز از همراهی و همنوایی گرگ و چوپان و سگ و گله و دزد به منظور به هم ریختن بیشتر صحرا.

این کتاب در حقیقت ادامه داستان قبلی نویسنده “گرگ های دوندر” است. در گرگ های دوندر،که حکایت راهزنان کوه های هرات است، راوی از روایتی واقعی پرده بر می دارد. روایتی که هراتی های امروز هر هفته با آن سر گرمند. راهزنانی که روز روشن وارد شهر می شوند. صاحب دولتی را در ازای پول به گروگان می گیرند و هفته بعد این داستان تنها گروگانش عوض می شود.

در شهر همه مردم، هم نام دزدان را می شناسند هم خانه دزدان را. اما صدها هزار سرباز مسلح رسمی و غیر رسمی با صد و بیست شرکت دولتی و خصوصی امنیتی مدت هاست در پی گشودن این راز سر به مهرند. خلاصه ازین دزدان یکی که خیلی دزد است. از قتل عامی داخلی جان به در می برد و در دامنه همان رشته کوه، در سایه ولایت والی دیگری می رود. سرزمینی درست مثل خود هرات پر از تاریخ. این دزد اما تنها دروازه ای به شهر سنگستان فولاد زرهی است. چرا که اصل داستان، در سرگذشت خود شهر رقم می خورد.

غور،جایی که داستان در آنجا شکل می گیرد، مثالی است از خود افغانستان. سرزمینی با عین قدمت. جمیله کنایه ای از زیبایی همه افغانستان است. سرزمین دلاورانی که با خونشان از این سنگ ها و صخره ها مراقبت کرده بودند. غور را با امپراتوری های غوری ها در بعد از اسلام می شناسند و با خانه سیمرغ که الهه خدایان اسطوره ای آریایی ها بوده است و به روایت کهزاد درهمین غور ساکن است.

این غور، امروز شهر پرتی است. منطقه زیبای فراموش شده ای که در همسایگی شهرهای مهمی چون هرات و قندهار و بامیان و شبرغان، تقریبا مطرود مانده است. دقیقا مثل خود افغانستان. سرتاسر تاریخ آن را اما امپراتوری ها و لشکر گشایان بیرونی و درونی پر کرده است و هیچ کس به آسانی بر آن حاکم نشده است. باز دقیقا مثل خود افغانستان. به این غور مرد جوانی از شهر می آید. خانه و خاندان از دست داده، تا به جستجوی کاری، خدمتی هم به منطقه بکند.

جوان ابتدا به قهوه خانه ای سر می زند و بعد به پیرمرد دانا و محافظه کاری که سخت مهمان نوازی را دوست دارد، آشنا می شود. این اولین برخورد همه سیاحان خوش فکر در این مملکت است. کم کم، می بیند آرامش این مملکت خیلی هم طبیعی و پایدار نیست. بر این سرزمین، حکومتی مقرر است اما به تر و خشک دست نمی زند. دقیقا مثل خود افغانستان. حاکم اصلی اما جمعه بولاغ به نظر می رسد که شلاق به دست می تواند مردم را تنبیه کند و به خیر و شر داوری کند. جمعه بولاغ با هیکل گاو قوی که دارد بعدا به نظر می رسد خود اجیر حاکم دیگری است و در حقیقت حاکمان اصلی چند جنگ سالاری است که آیین حکومت داری میراثی این سرزمین را خوب بلدند.
روایتی از درون

میخل آنخل آستوریاس، نویسنده گواتمالایی یک سری رمان دارد، روایت آنچه در زیر پوست تاریخ آمریکای جنوبی می گذرد. افسانه گواتمالا شروع این قصه هاست، بعد او آقای رییس جمهور را می نویسد در باره رییس جمهوری بی نام در یک کشور بی نام غرق در استبداد و فساد. سرزمین او نیز مثل سرزمین سیامک، پر از تاریخ است. تمدنی که مایاها در طی قرن ها بنا کرده اند و حالا با سیاست های سازمان سیا، تبدیل به گورستانی از استبداد و بی عدالتی و تجاوز شده است.

شباهت بزرگ، نویسندگی سیامک و آستوریاس، کار کردنشان در داخل سیستم سیاسی دولت هایشان است. هر دو از داخل سیستم گزارش می دهند. و هر دو داستان هایشان درام های خواندنی و پر هیجانند. برای این گونه نویسنده، بیشتر از ادبیت قصه، پیام تلخ قصه و فریاد خفه شده پشت داستان مهم است. هر دو دارند شکایت می کنند. نفرین نامه ملتی را می نویسند و هر دو در گیر مدنی سازی آمریکایی اند.

شکل داستان گویی سیامک بی نظیر است. این که می تواند خواننده را با حوادث داستان در گیر کند، خواننده را به گریه بیاورد و بخنداند. مگر از داستان توقع دیگری هم می رود؟ به این دلیل او نویسنده موفقی است. او که می تواند کتابش را به خوانندگان تحمیل کند و خوانندگان زندگی خود را در داستان های او باز یابند. روایت یکرو و خطی او مجالی برای شگردهای ادبی اروپایی نمی دهد. داستان خیلی ساده اما روان نوشته شده است. شخصیت ها و فضا ها عالی پرداخته شده اند. حرف داستان چه بسا تازه نیست، برعکس کتاب قبلی اش، روایتی از داخل روان دزدان نیست تا خواننده به بیچارگی دزدها نیز پی ببرد. بلکه روایتی است درباره دزد ها. که او خود از داخل این حلقه دارد روایت می کند.

نوشتن با چنین لحنی برای او نوعی شهامت غیر قابل باور است. نوعی مواجه شدن با همه سیستم. تقریبا او از همه شخصیت های معروف در افغانستان با کنایه نام برده است. کنایه ها آنقدر آشکارند که بعید است. رییس جمهور و فرماندهان جنگی و اربابان دارایی و دانایی در افغانستان نفهمند که درباره آن هاست. با اینهمه ، کتاب عیب های اساسی نیز دارد.
پایان بالیوودی

پایان بندی کتاب بسیار هندی شده است. خودش نیز به این نقض آگاه است و برایم نوشت:” من می دانم که پایان بدی دارد. ولی این پایان برایم از روی ناگزیری بود. خودم هم در جریان نوشتن کتاب دچار بغض شده بودم. از حوادثی که می نوشتم سخت مایوس بودم. اوضاع و احوال کشورما همین است. خواستم در اخیر به خاطر نجات دو نفر هم که شده قدری خوشحال باشم. به این باور هستم که حد اقل از این ورته کسانی نجات می یابند!!! خواستم دلم خوش باشد. شاید هم این پایان بالیودی کتاب را صدمه زده باشد”.

باید گفت که این پایان بالیوودی،به کتاب صدمه جدی زده و کتاب را حیف کرده. نویسنده ای با این سطح، وقتی بخواهد برای دلخوشی خواننده عام بنویسد. خیلی بد می شود. این سرانجام سندرلایی، همه ارزش داستان را زیر سوال می برد. خواننده پس از صدها صفحه درگیری با حوادث کتاب، در آخر فکر می کند بهش خیانت شده است. به او دروغ گفته شده است. او می توانست پایان داستانش را باز بگذارد مثل کتاب قبلی اش. تا خواننده به اندازه سهم ذوق خودش آن را بسازد و مدت ها با آن در گیر شود. یعنی چه که دو نفر مثل داستان های خیالی هندی با معجزه ای نجات بیابند و یکباره جامعه با چشم به هم زدنی به یک مدینه فاضله بدل شود که در آن آدم ها، پر از اعتماد و وفاداری و قهرمانی اند. فضای داستان اگر چه به زور می خواسته القا کند که مردم خیلی نجیب اند اما همین اضلاع تمام نشدنی فساد از دل همین جامعه بیرون آمده اند. دروازه جهنم که باز نشده تا این گروه بریزند.

مشکل دوم داستان، هیجانی شدن نویسنده در توصیف تاریخ است. یکباره در بخش های تاریخی به جای فلاش بک های معمول وارد اغراق شدید در پر حرفی می شود. می خواهد برای مخاطبی فرضی، فضیلت های فرضی تاریخی را شرح بدهد و بالاخره عیب آخر کتاب بر می گردد به ویرایش نشدن حرفه ای آن، کاری که ناشر غیر حرفه ای در افغانستان این توقع را شاید درک نکند. اما ویراستارانی در افغانستان هستند که می توانند این نقیصه را جبران کنند.

پلیس سال گذشته جسد نیمه جان سحرگل را، از زیر زمین خانه شوهرش، بیرون کشید

شماری از علمای دینی افغانستان از دولت این کشور خواستند، عاملان خشونت علیه زنان را مجازات کند.

این روحانیون که در کنفرانس “ملی نقش تعالیم اسلام درکاهش خشونت علیه زنان”، گرد هم آمده بودند، ازدواج‌های اجباری، ازدواج دختران زیر سن قانونی و محروم کردن زنان از آموزش و کار را، مغایر شریعت اسلامی اعلام کردند.

این کنفرانس از سوی وزارت امور زنان، وزارت حج و اوقاف و نهاد غیر دولتی موسوم به شورای علمای افغانستان برگزار شده است.

روحانیون در این کنفرانس تاکید کردند که عامل اصلی خشونت‌ها علیه زنان درافغانستان سنت های ناپسندی که از نظر اسلامی پذیرفته نیست.

شماری از اعضای کابینه، اعضای دادگاه عالی افغانستان و دیگر مقام های دولتی نیز در این کنفرانس حضور داشتند.

دولت افغانستان در سالهای گذشته سعی کرده است، برای فاصله گرفتن مردم از گروه های خشونت گرا و همچنین سنت های بومی که سبب خشونت علیه زنان و کودکان می شود، از روحانیون کمک بگیرد.

حسن بانو عضنفر وزیرامورزنان گفت هدف از برگزاری این کنفرانس، تطبیق بخشی از فرمان رئیس جمهوری است تا به کمک علمای دینی عدالت اجتماعی در مورد زنان تامین شده و نقش آنها درساختار اجتماعی فرهنگی و اقتصادی برجسته شود.

شماری از مردم در افغانستان فکر می کنند، زنان بدون اجازه یا همراهی محرم شرعی، نباید از خانه بیرون شوند، یا در محیط کار و تحصیل با مردن نا محرم معاشرت کنند.

اما در کنفرانس امروز روحانیون، در مورد حقوق اقتصادی، زنان، حقوق فردی آنها و تاکید اسلام بر آموزش زنان، کردند.

شرکت کنندگان این کنفرانس قطعنامه ای را نیز تصویب کردند که مجازات عاملان خشونت علیه زنان و جدا کردن سنت های ناپسند از دستورات اسلامی از طریق تبلیغ روحانیون و امامان مساجد، از نکات مهم آن بود.

شماری از زنان و نهاد های مدنی فعال در زمینه حمایت از حقوق زنان بارها از دولت خواسته اند جلو خشونت های سازمان یافته علیه زنان را بگیرد

در سالهای گذشته موارد، جدی و تکاندهنده ای از خشونت علیه زنان در افغانستان، گزارش شده است.

به مناسبت یازدهمین سالگرد حمله نیروهای خارجی به افغانستان ( هفتم اکتبر ۲۰۰۱) اتحادیه اسلامی دانشگاهیان افغانستانی با همکاری انجمن علمی علوم سیاسی دانشگاه فردوسی مشهد، سمینار علمی تخصصی با عنوان ” افغانسان؛ یازده سال پس از یازده سپتامبر” برگزار نمود.

این سمینار صبح امروز با حضور اسدالله امیری ” رایزن فرهنگی سفارت افغانستان در ایران”، داکتر اصغر کیوان حسینی ” دانشیار روابط بین الملل و کارشناس مسائل امریکا”، دانشجویان، اساتید و فرهنگیان در محل سالن دانشکده علوم اداری و اقتصادی دانشگاه فردوسی برگزار شد.

در ابتدای این سمینار داکتر کیوان حسینی که در موضوع جایگاه افغانستان در سیاست خارجی امریکا صحبت می نمود، از افغانسان به عنوان یکی از شاهراه های سیاست بین المللی نام برد و افزود: این موقعیت از زمانی که این کشور مورد هجوم شوروی قرار گرفت عملا آغاز شد و هنوز هم این جایگاه برای افغانستان حفظ شده است.

وی افزود: اهمیت این جایگاه و موقیعت برای افغانستان را می توان از چند زاویه دید یکی به خاطر استثنائی بودن جغرافیای این کشور و دیگری بر می گردد به تنوع بازیگرانی که در این کشور فعال هستند که شامل بازیگران ملی، منطقه ای و بین المللی می شود.

حسینی گفت: حمله امریکا به افغانستان در هفتم اکتبر ۲۰۰۱ باعث شد جامعه جهانی بیشتر با این کشور آشنا شوند که در واقع این کشور در اذهان عمومی تبدیل می شود به یک جبهه اسلام گرای ضد استکباری.

کیوان حسنی خاطر نشان کرد: امریکا بعد از پایان جنگ سرد دچار یک چالش بزرگی شد به نام بحران هویت در سیاست خارجی و این حادثه یازده سپتامبر بود که کمک کرد تا امریکا از این چالش به نحوی عبور کند.

وی افزود: استراتژی مبارزه با تروزیزم در واقع خط راهنما و سنگ بنایی بود که باید چالش هویت را از سیاست خارجی امریکا می گرفت که انگیزه های اولیه حمله امریکا به افغانستان در خود حادثه یازدهم سپتامبر و در واقع در تاثیری بر می گردد که این حادثه در نگاه امریکایی به نظام بین الملل داشت.

این کارشناس مسایل امرکا در ادامه گفت: در حوزه نظامی گرچه امریکایی ها در وحله اول بر طالبان پیروز شدند اما این اقدامات چندان دوام نیاورد که خود نماینده امریکا مطرح می کند دستا ورد بزرگ بوش در افغانستان این بود که القاعده را از افغانستان به خاک پاکستان منتقل کرد.

سید اصغر کیوان حسینی افزود: در حوزه غیر نظامی هم امریکا با چالش های زیادی رو به رو شد مانند ظهور دوباره نو طالبان، افزایش کشت مواد مخدر، نقض حقوق بشر مانند افرادی که در زندانهای بگرام و پل چرخی در معرض انواع و اقسام شکنجه ها قرار داشتند، دامن زدن به در گیری های قومی با تبلیغات مسیحی، گسترش فساد اداری و… از این موارد می باشد.

این تحلیل گر مسایل سیاسی گفت: حضور امریکا در افغانستان گرچه فرصت هایی را به دنبال داشت اما تهدید ها و صدمات زیادی را به دنبال داشت و باید منتظر تداوم این خسارت ها باشیم.

داکتر سید اصغر کیوان حسینی در پایان صحبت هایش گفت: سیاست خارجی امریکا در افغانستان با دستاورد های اولیه ای که داشت نتیجه اش تداوم بحران، عدم امنیت و گسترش فساد اداری بوده و تاکید می کنم که افغانستان یکی از شاهراه های سیاست خارجی بین المللی بوده و خواهد بود.

در ادامه این سمینار اسد الله امیری رایزن فرهنگی سفارت کشورمان در تهران، با تشکر از برگزاری چنین سمینار هایی که باعث رشد فرهنگی بیشتر خواهد شد، گفت: امروز دولت و ملت افغانستان برای رسیدن به قله های دانش سعی و تلاش فراوانی دارند و تا حدودی به آن اهداف والای خودشان رسیده اند.

وی گفت: تحولات فرهنگی در افغانستان پس از ۱۱ سپتامبر روند رو به رشدی را طی نموده که این به تلاش همسایه های منطقه ای به خصوص همکاری های همه جانبه کشور دوست و هم فرهنگ ما کشور جمهوری اسلامی ایران بوده است.

امیری در تکمیل مطلب فوق گفت: کمک ملت ها و دولت های همسایه و همجوار با کشور افغانستان تاثیر به سزایی در بازیابی آن فرهنگ های از بین رفته ما در طول سالهای جنگ های داخلی داشته است.
رایزن جمهوری اسلامی افغانستان در کشور ایران گفت: امروزه تعدادی زیادی از دانشجوهای ما در خارج از کشور مشغول به تحصیل هستند که همه ناشی از کمک های کشور جمهوری اسلامی ایران بوده است.

امیری افزود: همین تحصیل کرده ها و متخصصین که مراحل آموزشی را در خارج از کشور گذرانده بودند وقتی که وارد سیستم های مختلف در ادارات ما شدند تحولات عظیمی در بخش های صحی، آموزشی و معارفی را به ارمغان آوردند.

وی گفت: افغانستان یازده سال پیش در یک نقطه تلخ فرهنگی قرار داشت که امروز در فاکتور های رسانه ها، تحصیلات عالی، حقوق بشر و نظام قضایی و حقوقی به مراحل رو به رشدی رسیده است.

اسدالله امیری در پایان خاطر نشان کرد: پیشرفت در این فاکتور ها به خاطر زمینه سازی قانونی، تصمیم و اراده دولت و ملت افغانستان،با پشتی بانی عظیم فرهنگی، با ورود نیروی متخصص و همکاری ملل صلح دوست خصوصا کشور همسایه عزیزمان ایران همراه بوده است.

در پایان این سمینار هم دانشجویان سوالات زیادی را پیرامون تحولات سیاسی و فرهنگی افغانستان مطرح نمودند که از طرف رایزن فرهنگی کشورمان پاسخ داده شد.

نخستین خلبان زن در نیروی هوایی افغانستان پرواز خود را با یک فروند هواپیمای آموزشی با موفقیت به انجام رساند.

به گزارش فارس به نقل از فضای مجازی، «نیلوفر رحمانی» اولین خلبان زن در افغانستان است که تمامی مراحل آموزش را در داخل کشورش گذارنده است.

وی موفق شد پرواز تک نفره خود را با هواپیمای Cesna-182 با موفقیت در فرودگاه “شیندند” انجام دهد.

رحمانی عضو نیروی هوایی افغانستان است.

در ساختار ارتش و پلیس افغانستان و حتی نیروهای ویژه این کشور زنان نیز جایگاه خاصی دارند.

در ادامهء بازی های الیت کپ آسیا، تیم ملی کرکت افغانستان تیم بوتان را با تفاوت هشت ویکت شکست داد .

تیم ملی کشورمان که دیروز از سد تیم مالدیف گذشته بود، امروز با شکست تیم کرکت بوتان به مرحله نیم نهایی این مسابقات که در کشور امارات متحده عربی برگزار می شود، صعود کرد.

در اطلاعیه  دفتر مطبوعاتی بورد کرکت کشور، به نقل از نصرالله وفا آمده است، تیم ملی کرکت افغانستان در بازی امروز (یکشنبه) تیم ملی کرکت بوتان را با تفاوت هشت ویکت شکست داد.
در این بازی، تیم ملی کرکت بوتان تمامی بازیکنانش را از دست داد و در ۳۷ آور ۱۰۷ رنز گرفت.
اما تیم ملی کرکت افغانستان توانست در ۱۳ آور با از دست دادن دو بازیکنش، ۱۰۸ رنز بسازد.

مسابقات الیت کپ آسیا از تاریخ ۳ اکتوبر در امارات متحده عربی آغاز شد.

دکتور زلمی رسول، وزیر امور خارجه افغانستان، در بیانیه خود در نشست افتتاحیه کمیسیون دو جانبه کابل- واشنگتن، بر لزوم همکاری هر چه بیشتر استراتژیک دو کشور و با قوت ادامه دادن پروژه صلح، تاکید کرد.
به گزارش خبرگزاری صدای افغان(آوا)، زلمی رسول با قدردانی از هیلاری کلینتون، گفت:”حقیقتا به واسطه فداکاری های بزرگ دیپلمات ها و عامه مردم هر دو ملت بوده است که برای دو کشور ما این امکان را فراهم ساخته؛ تا روابط دوستانه قوی و همکاری های مستحکم را پایه ریزی نماییم.”
وی افزود که موافقتنامه همکاری های استراتژیک میان افغانستان و امریکا که بر مبنای ارزشها، منافع و احترام مشترک و با وعده به آینده ای امن و شکوفا بنا نهاده شده است، فصل جدیدی را در روابط میان دو کشور گشوده است.
زلمی رسول گفت:”ما به این همکاری ها با این فرضیه بنیادین نزدیک میشویم که آنها به سود منافع ملی ما بوده و محور احتمالی امنیت و ثبات در منطقه را ایجاد مینماید. ما به پیشرفت در مسیر اهداف مشترک استراتژیک ما و تامین امنیت و شکوفایی مردم افغانستان ادامه خواهیم داد.”
وزیر خارجه کشور همچنین افزود:”چالشها برای بازگرداندن مجدد امنیت به زندگی مردم افغانستان و احیای مجدد افغانستان (و تبدیل آن) به یک کشور دموکراتیک و با ثبات بسیار دشوار به نظر میرسد. با وجود آن، امروز ما عضوی از مجموعه ملت ها هستیم که به شکل پیوسته به سمت آینده متکی به خود و آرام در حرکت ایم.”
وی خاطر نشان کرد که همکاری های دو کشور، به تهدیداتی که متوجه صلح و امنیت بین المللی میباشد، پاسخ داده و افغانستان را در مسیر آینده امن، دموکراتیک و شکوفا قرار داده است.
این مقام مسئول تاکید نمود:”من معتقدم که این کمیسیون دو جانبه به یک مجمع کلیدی از روابط و همکاری های مان مبدل خواهد شد، مجمعی که توسط فعالان متعهد از هر دو کشور جهت انجام گفتگوهای جامع و تعریفو تطبیق اقدامات جمعی هماهنگ به منظور تحقق منافع و اهداف مشترکمان، دایر میگردد.”
زلمی رسول گفت:”در حالی که کمیته مشترک و گروه کاری به ارتقای سطح همکاری ها ادامه میدهد و پیشرفت به سوی جنبه های مختلف از همکاری های دو کشور امریکا و افغانستان را که به منظور موافقتنامه همکاری های استراتژیک مورد پذیرش قرار گرفته است، مورد نظارت قرار میدهد، اجازه دهید تا به شما “خانم وزیر”،  اطمینان دهم که افغانستان به طور کامل به حفظ موفقیت های مشترکمان در طی دهه گذشته و ارائه نتایج و پذیرفتن چالشهای پیش رو، متعهد است.”
دوکتور رسول افزود که اولویت های مهمی در مقابل افغانستان بوده که تمامی آنها برای امنیت، ثبات و شکوفایی درازمدت افغانستان با اهمیت میباشند. پیشرفت مداوم پروسه انتقال و تعهد درازمدتی که افغانستان از سوی هم پیمانان خود در قسمت حمایت از نیروهای امنیتی افغان دارد، این کشور را دلگرم میسازد.
وی اذعان نمود:”من خرسند هستم که ایالات متحده یک دیپلمات برجسته، سفیر وارلِک را برای رهبری گفتگوها در مورد توافقنامه(امنیتی) به نمایندگی ایالات متحده، تعیین نموده است. آقای سفیر حکیمی، نیز یکی از دیپلمات های عالی ما بوده و به نمایندگی از ما پروسه را رهبری خواهد نمود.”
وی افزود که افغانستان به دنبال نمودن با قوت پروسه صلح ادامه می دهد. این یک حق عادلانه و مستحق مردم افغانستان و مطمئن ترین راه برای ختم دوران خشونت در افغانستان است.
او افزود:”ما اهمیت انتخابات آینده را برای ثبات آینده افغانستان تشخیص میدهیم. ما اطمینان حاصل خواهیم نمود که شرایط ضروری برای راه اندازی یک انتخابات آزاد، عادلانه و شفاف موجود است.”
زلمی رسول گفت:”ما در بهبود حقوق بشر، ارتقای همکاری منطقوی برای صلح و رفاه، انکشاف منابع ملی و بشری، مبارزه با فساد، بهبود حکومت داری، زیربناها، صحت عامه و تعلیم و مبارزه با تروریزم و افراط گرایی به صورت مداوم پیشرفت می‌نماییم، ما بر حمایت مداوم و اساسی متحد بسیار مهم و بزرگ خویش، ایالات متحده امریکا حساب خواهیم کرد.

وی خاطرنشان کرد کهافغانستان، تمامی این اولویت ها را با توجهات خاص بر پیشرفت مداوم حقوق زنان و دختران افغان در خصوص افزایش نقش مهم آنها در زندگی اجتماعی، سیاسی، اقتصادی و فرهنگی جامعه خویش، دنبال خواهد نمود.

این مواضع و سخنان وزیر امور خارجه کشور در حالی ابراز می گردد که اخیرا رییس جمهور کرزی امریکا را به عنوان بزرگ ترین متحد استراتژیک افغانستان، به دلیل سهل انگاری در عمل به تعهدات خود برای همکاری با افغانستان در برابر تهدیدهای خارجی، تجهیز ارتش ملی به سلاح های سنگین و جنگ روانی رسانه های غربی علیه دولت و مردم افغانستان به شدت مورد انتقاد قرار داد.
این انتقادها بلافاصله از سوی امریکا پاسخ داده شد و لئون پانه‌تا؛ وزیر دفاع این کشور گفت که آقای کرزی باید به جای انتقاد از ما تشکر می کرد؛ زیرا به گفته وی امریکا ۲۰۰۰ سربازش را برای امنیت و حاکمیت افغانستان از دست داده است.